Elke dag als ik opsta ben ik dankbaar voor het licht
voor de stilte die meer dan anders ruimte laat voor die innerlijke stem
die met me meegaat,
dankbaar ben ik en rijk gezegend te wonen in een mooie omgeving
waar ik kan wandelen dichtbij huis,
voor de natuur, het voorjaar
zo teer groen, zo stralend de bloesems,
de jubelende vogels,
de schone lucht,
en soms toch nog iets te kunnen betekenen voor een ander.
Tegelijk is er steeds die nevel waarin we verkeren,
van geen echt uitzicht op een toekomst die veilig is,
een zachte nevel van angst en onzekerheid,
van verdriet om al het leed dat de ziekte aanricht,
van niet dichtbij kunnen zijn juist nu het zo nodig is,
van de ongelijkheid die nog schrijnender in de wereld aan het licht komt.
Toch is die dankbaarheid ook krachtig aanwezig,
ik hoop en bid dat dat we ons allen juist in deze tijd gedragen weten
ondanks alles.

Jeanette van Osselen, parochiaan uit Doorn, schreef deze tekst als reactie op de vraag: Waar bent u ondanks alles in deze tijd van corona toch dankbaar voor? Meer reacties zijn geplaatst in onze dankbaarheidsboom.