U bent vast bekend met het fenomeen van een leesstapeltje. Ik heb ook zo’n leesstapeltje; een stapeltje tijdschriften, kranten of artikelen waarvan ik me heb voorgenomen die nog eens te lezen. Meestal groeit zo’n stapeltje tot een flinke stapel. In de kerstvakantie had ik de tijd om mij eens over die stapel te ontfermen. Ik begin met het doorbladeren van de tijdschriften en de interessante artikelen eruit te scheuren. De rest gaat bij het oud papier. De stapel is dan tenminste al een stuk dunner. Daarna nestel ik me met deze artikelen en een pot thee op de bank om ze rustig te lezen. De meeste artikelen verdwijnen na het lezen ook bij het oud papier. Maar soms word ik geraakt.

Zoals door een passage in het interview met boeddhist Carlo Bonnie in de Krant van de Aarde. Tijdens een pelgrimstocht door India heeft hij in 1997 de Dalai Lama persoonlijk ontmoet. Hij werkt als persoonsbeveiliger en als de Dalai Lama naar Nederland komt organiseert hij de beveiliging.

Bonnie vertelt over de boeddhistische traditie van wijsheid en mededogen. Dat het belangrijk is om die door te geven, want elke boeddhist wil een boeddha worden om alle wezens zoveel mogelijk te helpen. “Elke vorm van leven is afhankelijk van zijn omgeving. We hebben elkaar nodig. We moeten dus zeker ook goed zorgen voor onze Aarde. De toestand van de planeet is zelfs een afspiegeling van onze geestelijke toestand. En die kunnen we veranderen.”

Het was deze passage die mij raakte. Ik denk doordat het er zo direct, recht voor z’n raap staat. Ons denken, ons bewustzijn, is van grote invloed op het welzijn van de Aarde. De laatste tijd kom ik deze zienswijze steeds vaker tegen. Het begon met het boek van Leven in verbinding, van Irene van Lippe-Biesterfeld. Dat we groeien in het bewustzijn dat de mens deel is van het grotere geheel wordt genoemd in het boek ‘De mens is geen plaag’. In het boek ‘Wordt vervolgd; de logica van karma en reïncarnatie’ wordt ook beschreven hoe de mens zich geestelijk steeds verder ontwikkelt en dat dit leidt tot anders kijken, denken en leven. Daarmee ontdekken we onze eigen verantwoordelijkheid voor Moeder Aarde.

Al vind ik het moeilijk om deze ontwikkeling zelf waar te nemen, ik vind het wel hoopgevend en bemoedigend dat er geestelijke krachten werkzaam zijn die leiden tot een hoger bewustzijn bij de mensen. Want dat we die nodig hebben is voor mij zonneklaar. Uiteindelijk bepaalt ons denken over de wereld onze werkelijkheid die de bron is voor de keuzes die we maken in het dagelijks leven. Met onze boodschappen bijvoorbeeld bepalen we de toekomst van de Aarde.

Marjolein Tiemens-Hulscher

Meer lezen over duurzaamgeloven? Klik dan hier.