In de blogs van deze week komen kunstenaars aan het woord over de begrippen wachten, verwachten en verlangen. Hoe zien zij dat?
Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedere minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door ‘t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten telt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.
Er is een tijd. Of is er niets dan tijd?
(Vasalis)
Eerst komt het wachten.
Eerst komt het wachten, het verheugen,
leunend tegen lage muurtjes,
dan komt het voorgevoel van
hoe – nu – verder daarna het hoe – nu – verder zelf.
(Judith Herzberg)
Frans Masereel (1889-1972) tekende de verliefde dichter: de geliefde bruid staat voor het raam op de 5e verdieping. Onbereikbaar hoog.Vanaf de straat verlengt de dichter zich tot bij haar.
Zo groot was zijn ver-lang-en.
Meer verdieping rond dit thema vindt u op de pagina met de lezingen van komende zondag.