De zes blogs van deze week gaan over de juiste manier van (ver)zorgen zoals het in de bijbel bedoeld is.

 

Pierre Jansen, Vincent van Gogh is niet meer, blz. 32.
“Maar als ik niet snoei breken de bomen zichzelf af”

 

Lies Stijnen schrijft bij het sterven van een dierbare:
“God heeft zijn zieke rank
tegen zijn warme muur geboden”

 

Heb je de stekker wel in het stopcontact?

 

Etty Hillesum schrijft in: het denkende hart van de barak, blz. 56,
‘Blijven jullie op je innerlijke post…”

 

Hans van Munster, De mystiek van Franciscus, blz. 29,
“Deze doorleefde verbondenheid met de Schepper maakte Franciscus dan ongewild tot de natuurlijke leider van zijn broeders. Hij gaf hun van daaruit steeds het juiste perspectief. Daarom heerste onder hen vriendschap, blijdschap, geduld, verdraagzaamheid, er was geen gemopper, er was een voortdurend zich toeleggen op het gebed. Het verhaal dat dit weet over te brengen, is het ware verhaal.

 

KATHAREN
De katharen (van het Grieks: katharoi, ‘de zuiveren’) of Albigenzen waren een religieuze beweging die tijdens de 12e en 13e eeuw een grote aanhang kende in de westelijke Languedoc. Ze lieten zich inspireren door het leven van Jezus Christus, zagen zichzelf als christenen, maar werden door de RK-kerk als ‘ketters’ (ook van ‘katharoi’ beschouwd en vervolgd en uitgeroeid. Blijkbaar zijn ‘zuiver’ en ‘ketter’ twee polen die heel dicht bij elkaar staan en ook tegen elkaar uitgespeeld kunnen worden (bv. ook Johannes 13.10.). Over de geschiedenis en het wedervaren van deze Katharen vindt u bijv.: E. le Roy Ladurie, Montaillou; een ketters dorp in de Pyreneeën 1294-1324.

 

Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier