Vanmorgen (17 okt) ging de dagmeditatie van Berneboek over de volgende bijbeltekst (Lucas 11,42-44). In die tijd zei Jezus: “Wee u, Farizeeën! Gij betaalt wel tienden van munt en wijnruit en allerlei kruiden, maar bekommert u niet om rechtvaardigheid en liefde tot God. Het ene moet men doen en het andere niet verwaarlozen. Wee u, Farizeeën! Gij zijt belust op de voornaamste zetel in de synagoge en op de begroetingen op de markt. Wee u!”

Duurzaam doen
Een poosje geleden vertelde Nelleke Spiljard over een buurvrouw die met een klein budget rond moet zien te komen. Die buurvrouw voelde zich bezwaard, teneergeslagen omdat ze niks aan duurzaamheid kon doen. Ze heeft geen geld voor het isoleren van haar huis, zonnepanelen, warmtepomp of elektrische auto. “Nou”, zei Nelleke tegen haar, “als jij niet duurzaam leeft dan doet niemand dat. Je hebt geen auto en doet alles op de fiets, je gaat niet met het vliegtuig, je eet geen vlees, je stookt zuinig en gooit geen eten weg. Je verspilt niks, koopt geen onnodige spullen en elektrische apparaten, je koopt tweedehands kleding, enzovoort.”

Framing
Ik was geraakt door dit verhaal, omdat de buurvrouw zelf niet in de gaten had dat ze al duurzaam bezig is. Volgens mij komt dit door de beeldvorming in de media en de politiek. Mensen die duurzame technologie kunnen kopen worden tot de eco-elitie gerekend. De mensen die dat niet kunnen tot de klasse van achterblijvers. Deze beeldvorming, framing, is fnuikend. Want ik vraag me af of die eco-elite wel zo groen is.

Ecologische voetafdruk
Zou een groot deel van de eco-elite ook niet de mensen zijn die veel onnodige en elektrische spullen hebben, een paar keer per jaar een vliegvakantie maken, een vleesrijk menu genieten? Het zou me niks verbazen dat de gemiddelde ecologische voetafdruk van de eco-elite groter is dan van de ‘achterblijvers’. Wat dat betreft konden de ‘achterblijvers’ weleens de koplopers zijn.

Het ene doen, het andere niet laten
Om duurzaam te doen moeten we waar mogelijk gebruik maken van innovatieve en schone technieken als zonnepanelen, maar we moeten het andere niet verwaarlozen. Voor mij is dat ‘andere’ leven zoals de buurvrouw van Nelleke doet; minder consumeren, verspillen en vervuilen. En genieten van de kleine dingen. Dat is immers een uiting van rechtvaardigheid en liefde tot God.