Bij ons in de geloofsgemeenschap is het de gewoonte dat de viering van de zondag wordt voorbereid door de voorganger samen met het koor dat die zondag zingt. De vierde zondag van de advent hebben Anette de Groot en ik samen met het jongerenkoor voorbereid. We beginnen dan met het samen lezen van de lezingen. Het omzetten van de gedachten die op komen bij de lezingen naar een inspirerend thema is daarbij altijd een waardevolle zoektocht. We proeven de woorden, kijken wat we met de formulering kunnen, hoe het voelt, welke associaties het oproept. Dit is vaak een boeiend proces. Deze keer kwamen we uit op “er is iets moois op komst”.

 

Het gaat gebeuren

Dit thema raakte mij. Wat een prachtige kerstgedachte. Het is een belofte waar verlangen, troost, hoop maar ook een zekere stelligheid in doorklinkt. Het is geen vraag, nee, het gaat werkelijk gebeuren. Er is iets moois op komst. Het is een troostrijke boodschap die ons in deze moeilijke tijden van klimaatverandering en verlies van biodiversiteit een hart onder de riem steekt. Er is iets moois op komst. We moeten dus niet bij de pakken neerzitten, maar doorgaan. Paus Franciscus schrijft in Laudato Si’ dat de Aarde kreunt en barensweeën lijdt. Ja, barensweeën zijn pijnlijk. Veel vrouwen kunnen daarvan meepraten. Maar meestal leiden die weeën tot iets moois; nieuw leven. Het ontroert mij hoeveel hoop de mensheid kan putten uit de geboorte van een kwetsbaar, hulpeloos kind in een boerenstal. Het geeft hoop dat ook onze inzet mag bijdragen dat er iets moois voortkomt uit de barensweeën van de Aarde. Dat ze weer in volle glorie mag bloeien en vrucht dragen.

 

Mooier kleuren

Er is iets moois op komst. Ik moet ook denken aan het liedje van Herman van Veen dat hij zong na de geboorte van zijn dochtertje Anne. “Anne, de wereld is niet mooi, mij jij kunt haar een beetje mooier kleuren.” Dat kunnen we allemaal. We zijn allemaal in staat, op wat voor manier dan ook, de wereld mooier te kleuren. Ook dat is een troostrijke gedachte.

 

Groeiend bewustzijn

Er is iets moois op komst. Niet zolang geleden heb ik het boek “De mens is geen plaag” van Cees Buisman gelezen. Hij maakt zich zorgen over hoe we als mens met de Aarde omgaan. Hij noemt met name de schaarste aan zoet water als ergste bedreiging voor het voortbestaan van het leven op Aarde. Maar hij ziet ook wat moois gebeuren dat hoop geeft. Namelijk de ontwikkeling in bewustzijn dat we met elkaar en met alle leven op Aarde verbonden zijn. ‘Daarmee komt er meer solidariteit. Egocentrisme zal afnemen en daarmee onze hebzucht en afgunst. We kunnen beter samenwerken en zullen daardoor minder verspillen en de ecosystemen beter beheren’. Kortom er is iets moois op komst.

Gezegende kerstdagen en een wondervol 2019 toegewenst.

Marjolein Tiemens-Hulscher