Schriftlezingen Jesaja 66.10-14a; en Lucas 10.1-12.17-20

JHWH is een moeder: God troost als een moeder! Die vrouwelijke trekken van God (ook Jes. 49.15) dreigen weggemoffeld te worden door steeds ‘t mannelijke ‘Heer’ te gebruiken. De Maria-verering – ‘moeder van God’ (4e eeuw) – ‘troosteres van de bedroefden’ heeft die eenzijdigheid ondervangen.

Gods moederlijke trekken gaan over op moeder Jeruzalem die Israel opnieuw tot leven en bloei brengt. Het driedubbele: “Verheug u”, “juich”, “jubel” (vers 10), onderstreept hoe ongelooflijk deze wending ten goede is. Het kan niet op. Vrede en roem zullen haar deel zijn, en troost, (vers 11 en 13). ‘Troost’ is ‘des vrouws’ (Jes. 40.1). Alleen vrouwen hebben een ‘schoot’, – beeld van geborgenheid en veiligheid. En na de ellende van oorlog en ballingschap stroomt nu vrede naar haar toe, en welvaart – dat is toch een wonder! Jeruzalem zal haar naam van stad van salem/sjaloom = vrede, weer recht doen. Iets wat niet zo makkelijk te geloven is, als je ziet hoe ‘t nu, anno 2019 met Jeruzalem en onze wereld gesteld is.

Na de twaalf ( Lucas 9.1-6) verhaalt Lucas de missie van 72 uitzendkrachten. Eerst zond Jezus uit, nu is het ‘de Heer’ (vers 1, en ook in vers 17: “kyrie”). Toen ging het om Israel (9.6), nu om universele zending: “naar alle steden en plaatsen waar Hijzelf nog zou komen”. Zij zijn wegbereiders, voorlopers – nieuwe Johannes de Dopers. Het gaat om zijn komst – niet om hen! Het getal 72 staat, voor alle volkeren (zie bv. de 72 volkeren in Gen. 10). Daar wijst ook het drievoudige “als je in een huis/stad komt” (vers 5, 8,10) op, en het beeld van de grote oogst. Het is niet hun oogst. Het is ‘De Oogst’ of ‘zijn oogst’. Zij zijn door ‘de Heer (is ‘t toch een man?) van de oogst’ in dienst genomen. Twee aan twee, – op grond van Deut. 19.15? – een garantie voor ‘betrouwbaarheid’ en zo wordt het ‘onze’ en niet ‘mijn’ missie. En… alleen is maar alleen, en twee weten meer dan één.

Als lammeren te midden van wolven, dus: blijf een lam! Wordt geen wolf. Wees ont-wapenend, verspreidt vrede – geen angst, of gehuil van de wolven. En neem niks mee wat afleidt van de boodschap! Die moet als het ware 1) van hen af te lezen zijn; het gaat om zijn oogst 2) blijven gelden ook als er geen oor voor is. Voor ieder geldt “het rijk Gods is nabij!”.

Hun boodschap is ‘Vrede zij dit huis’- een boodschap van nieuw leven (24.36), en de genezingen zijn teken dat “Het Koninkrijk van God dichtbij u gekomen is”. En om niet over te komen als ‘bedelaars’/‘profiteurs’ wordt op ‘blijven’ en op ‘verdienen van je loon’ gewezen. Uit verslaglegging van hun missiereis (vers 17-20) blijkt dat hun missiewerk niet tegengehouden kan worden. Maar de echte vreugde moet niet in dit succes, in deze overwinning, gezocht worden maar in het feit dat zijzelf in het heilswerk Gods betrokken zijn, medewerkers Gods zijn.

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier