Schriftlezingen: Wijsheid 2.12, 17-20; Jacobus 3.16-4.3; Mc 9.30-37

In Wijsheid 1.16 – 2.24 belanden we in een richtingenstrijd: de ene groep houdt de ander voor goddeloos, vertrouwend op eigen kracht of voor overdreven vroom en Godvruchtig. We horen de (voor)oordelen van godlozen over rechtvaardigen (vers 12), over hen die trouw aan de Torah vasthouden. Sluw zeggen ze: “Stel dat die rechtvaardigen het bij het rechte eind hebben, dan moet God wel aan hun kant staan en ingrijpen als wij hen te pakken nemen. En als Hij dat niet doet, dan is toch overduidelijk dat geloven en vertrouwen op God belachelijk is.”

Eenzelfde uitdagende vraag horen we van de beulen van Jezus: “Hij vertrouwde toch op God? Laat die hem dan redden”! (Matheus 27.43) En je hoort ze denken: “Maar hun God bestaat helemaal niet; God redt hen helemaal niet.” Een redenering waarbij ik moet denken aan de uitspraak: “Als blijkt dat God dezelfde mensen verafschuwt als jij, dan kun je er gerust van uitgaan dat je God naar je eigen beeld geschapen hebt.”

Marcus neemt: “Jezus begon hen te leren dat de Mensenzoon veel moest lijden” (8.31) als uitgangspunt. Hij belicht dit thema vanuit verschillende standpunten. Ook die van de leerlingen. En zegt van hen: “Ze begrepen dat woord niet, maar durfden Hem er ook niets over te vragen” (9.32). Meer dan een begin maken is ook onmogelijk want onbegrip voor lijden, sterven en verrijzen van de Messias is ongehoord, zelfs onvoorstelbaar! En Niet alleen dat de Messias moet lijden, maar dat ook zijn volgelingen ieder zijn kruis op moet nemen. Zo meester zo leerlingen! Hij ‘begon‘ hen uit te leggen, maar eigenlijk is het dus onbegonnen werk.

Want de Petrussen van alle tijden, zijn leerlingen en volgelingen in de kerk(en) van alle eeuwen, krijgen dit nooit definitief onder de knie! Het zit niet in ons systeem – wij, zijn leerlingen… we praten over carrière, willen hogerop, meer, beter. Jezus trekt een kind in hun midden, een kind om van te houden, als illustratie dat prestatie, hoog opgeleid, en groot-verdiener niet de kern vormt om door God gewaardeerd te worden.

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier