Schriftlezingen: Genesis 2, 18-24; Marcus 10, 2-12 of 16

De huwelijksbelofte ‘voor het leven’ is niet meer wat het geweest is. Een scheiding, een tweede of derde huwelijk zijn geen uitzondering meer. Zeker, idealen en beste bedoelingen zijn ook van onze tijd, maar ‘duurzaaamheid’, zo’n centraal begrip in onze huidige tijd, geldt blijkbaar niet voor onze beleving van huwelijks(relaties). Het oecumenisch klooster in Diepenveen, Nieuw-Sion, diagnosticeert onze tijd als een tijd van relatie-chaos; een tijd van kortstondige relaties, waarin ook steeds minder mensen passen in het klassieke model van huwelijk en gezin.

De mens (hebr.= adam = uit/van deze aarde) is eenzaam en alleen. ‘Een hulp die bij hem past’ moet uit eigen vlees en gebeente komen; moet ‘passend’ zijn. Geen ‘hulpje’, laat staan sloofje. Uit de ene adam (= mens, niet man) vormt God een vrouw (hebr: isja) en een man (hebr: isj) – een benaming die net als adamadama, laat zien hoe ze bij elkaar horen. De man ontstaat pas als de vrouw ontstaat. Dit is dus geen verslag van hoe ‘t zo gekomen is- geen geschiedenis. Dit is gelovige reflexie op het wonderlijke samengaan van man en vrouw- dat niet als toeval maar als Schepping van God geduid wordt.

De Farizeeën argumenteren vanuit Mozes’ voorschriften omtrent scheiding. Hun perspectief is eenzijdig vanuit de man gedacht: Mag een man? Jezus argumenteert principiëler: Waarom zei Mozes dat? Was dat niet om de waarde van eenheid, van saamhorigheid te beschermen?  In be-gin-sel,(liever dan het historische:’in den beginne’) is (en niet: ‘was’) dit namelijk niet de (Gods) bedoeling. Het bijeen passen van man en vrouw is gegrond in de Schepping – in het gelovig verstaan van de wereld en wie daarnaar wil leven, moet niet de scheiding zoeken. En: niet eenzijdig de man aanspeken. Om het gelovig als ‘natuurwet’ in te zetten, lijkt me zeer dubieus!

De ‘kinderen’ zijn ‘de kleinen’, zij die niet aan de bak komen, niet bij de ‘groten/belangrijken der aarde’ horen.  Daarom wijzen de leerlingen ze af. Maar Jezus raakt ze aan, omarmt ze zoals hij ook met de melaatse en de blinde deed. Hij heeft aandacht voor de kleinen. Zoals de paus nadat hij het Amerikaanse congres heeft toegesproken, de lunch gebruikt met daklozen; daar, zegt hij, voelt hij zich thuis.

Henk Bloem, pastor

Blogs bij de lezingen van deze zondag leest u hier op onze website./