Schriftlezingen: Handelingen 14, 21-27; Johannes 13, 31-35
Paulus en Barnabas keren nogmaals terug in Lystra, Ikonium en Antiochië. Met één bezoek plant je het geloof nog niet! Nu ‘bevestigen’ ze de mensen: ‘Goed zo’, sporen hen aan om vol te houden en waarschuwen dat de weg naar het Rijk Gods niet over rozen gaat. Ze stellen ook gemeenteleiders aan: ‘Oudsten’, vanuit het principe: dat ouderdom en wijsheid samengaan. Oude wijze mannen! Later wordt het Griekse PRESBYTER = oudste, tot ‘priester’, (zelfde medeklinkers) en wordt het principe van anciënniteit losgelaten ten gunste van ‘wijding’. Hun verkondiging heeft ‘God en geloof in God’ als centrum. Niet de organisatie! Die staat in dienst van de verkondiging.
Paulus en Barnabas trekken verder & prediken ‘het woord’. Geen social media achtig gepraat, maar, zoals in 13,49: ‘het woord van de Heer’. Dat verkondigen zij aan de niet-Joden. Een nieuw perspectief voor hen – voor jood en niet-jood! Nieuwe woorden een nieuwe wereld.
In het evangelie horen we het vervolg op de voetwassing en op Jezus’ woorden dat er een verrader onder de twaalf zit. Dat kleurt hetgeen hij nu zegt: “Een nieuw gebod geef ik U”. Het nieuwe zit in de weg die Jezus gaat een weg van ‘elkaar de voeten wassen’van je leven in dienst van elkaar leven. En ook zijn woorden ‘zoals ik U heb liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben’, krijgen hun betekenis tegen de achtergrond van zijn leven en sterven. Daartoe zegt hij: “zoals”. Voor ‘liefhebben’ wordt niet het (werk)woord eros (van erotiek) maar’agapé’, van agape-maaltijd, gebruikt. ‘Liefde’ is een veelzijdig woord.
Vijf keer staat in dit korte stukje: ‘verheerlijkt’. Daar gaat het om. De voetwassing, de kruisdood is niet het einde, niet het zwarte gat dat alles opslokt, het is de nieuwe weg naar verheerlijking. ‘Heeft hij ten einde toe ons liefgehad’.
Henk Bloem, pastor
Blogs bij de lezingen van vandaag leest u hier