Schriftlezingen: Handelingen 8,5-8,14-17 en Johannes 14,15-21
Alle begin is moeilijk. Jeruzalem is vanouds het centrum van de joodse godsdienst. Daar wringt zich de ‘christelijke weg’ naast, met vele raakpunten maar ook de beschuldiging: “Heel Israël moet weten dat God Hem tot Heer en Messias heeft aangesteld, deze Jezus die u hebt gekruisigd” (Handelingen 2,36). Het kost Stefanus het leven. Zijn naam, Stefanos, betekent ‘lauwerkrans’ en verraadt dat hij de eerste is die de lauwerkrans voor de nieuwe weg zal dragen! De vervolging in Jeruzalem heeft als effect dat de christenen zich verspreiden over Judea en Samaria. De apostel Saulus – vernoemd naar eerste joodse koning (1 Samuel 9) – wordt later Paulus; misschien een grapje of valse bescheidenheid, want Paulus betekent ‘kleintje’. Deze Saul ontketent de vervolging van de nieuwlichters.
In Samaria vinden de missionarissen – de apostelen – gehoor. Met name Filippus. Zijn kracht is dat men zijn verkondiging HOORT en de kracht ervan ZIET. Woord en Daad. De onreine geesten zijn weg en daardoor is er ruimte voor de Heilige Geest. Daadwerkelijk een ommekeer. Belofte en teken van nieuw leven.
De evangelielezing, ik vraag me af of deze tekst te becommentariëren is. Volgens mij wil het evangelie ons niet voor een wiskundig probleem maar voor iets verbazingwekkends plaatsen. Ik doe de tekst onrecht als ik haar ont-leedt, uit elkaar trek. Zij wil juist de eenheid, de verbondenheid, de on-ontwarbare eenheid, van Vader, Zoon en Heilige Geest laten horen. Om met de Capadocische Vaders te spreken: het gaat om de gezamenlijke dans, niet om de afzonderlijke dansers. Eén die drie is en drie die Eén is. Let wel, drie personen, NIET drie individuen!
Er is een schilderij van de Drievuldigheid in t Heimatmuseum in Karinthië: één gelaat of beter drie gelaten. Vier ogen en toch kijken drie paar ogen je aan. De haren, de nek het blijft één hoofd. Is dit wonderlijk genoeg om te zeggen: hoe bestaat het?
Henk Bloem, pastor
Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier.