De blogs van deze week gaan over ‘stilte’ die veelzeggend kan zijn. En ook over hoe wij met elkaar omgaan tijdens deze coronatijd.
Suizen van een zachte bries
In het Hebreeuws staat hier zoiets als ‘stem van zachte stilte’, dus ‘stem’ en ‘stil’ samen. In een rouwannonce las ik: ‘jij stille prater’. Blijkbaar was zijn zwijgen veelzeggend, of oorverdovend. Je moet soms zwijgen om gehoord te worden. Deze paradox zien we veel als over ‘God’ gesproken wordt. Hij past niet in onze taal en onze terminologieën. Eigenlijk moet je bij alles zeggen: zo is Hij dus niet! God als de Ander. Zoals Bonhoeffer schreef: ʽDen Gott der es gibt, den gibt es nichtʼ.
Stilte fascineert dichters, componisten. Teveel om op te noemen.
Dorothe Sölle: ‘Mystiek en verzet’, noemt God: ‘Gij stil geschreeuw’,
Oosterhuis spreekt/zingt van: … ‘stem die de stilte niet breekt’…. dovemansoren verstaan Hem.…..roepende stilte verstaan hem (GvL 481)
Barnard dicht/zingt: De stilte zingt u toe o Here.(GvL 65)
Kees Fens: ‘De Stilte’. ISBN 90-6006-193-9; een bloemlezing.
De joodse traditie vertelt van een rabbijn die nooit verder kwam dan de eerste verzen van de Bijbel. Steeds als hij las: ‘En God sprak’ danste hij van blijdschap de kamer uit, roepend: “Hij spreekt, Hij spreekt”. Te midden van de zwijgende kosmos, het stomme natuurgeweld is er één die spreekt. En Hij is niet te vinden in de blinde krachten van storm, aardbeving, vuur maar in die ‘stem’, die sprekende stilte.
Johannes van het kruis :
“O zachte wind!
Hoe zacht en teder ben jij…
Je bent sterker en machtiger
naarmate je tederder bent.
Door de kracht van je tederheid vorm je de ziel om…
Chr. van Geel
Je zit en denkt je in
dat het er niet toe doet
hoe je zal zitten eens
als stem heeft wat nu zwijgt.
OVER het water
“Schepen zinken niet door het water om de boot
maar door het water in de boot” .
(Zou Petrus te veel water IN zich gehad hebben om OVER het water te lopen??)
Het Coronavirus, ….van Godswege?
Wright, ‘God en de pandemie’, Kok, (2020) gaat in op de vraag of deze pandemie een straf Gods is, zoals sommigen zeggen. Als gelovigen, zegt Wright, moeten we niet zozeer terugkijken en een verklaring zoeken: waarom overkomt ons dit. Geloven vraagt veeleer om vooruit te kijken: WAT kunnen wij doen? Hij vertelt van de pest. Hoe de eerste christenen niet veilig wegvluchtten naar de bergen maar bleven en de zieken verzorgden. Hoe ze soms zelf de ziekte opliepen en overleden. Mensen verbaasden zich: waarom doen jullie dat? Nou, zeiden ze, wij zijn volgelingen van Jezus en daarom durven wij ook ons leven op het spel te zetten. (blz. 14).
Oost-West thuis best. O Ja?
Joden heffen ‘t glas en wensen elkaar “le chaïm” = op het leven.
Christenen wensen: “op je gezondheid”.
Maakt dat niet uit wat je elkaar wenst? Of zien we hier twee verschillende levenshoudingen, verschillende culturen?
Bij ‘gezondheid’ past veiligheid, in leven blijven, voorzichtig niet besmet raken.
Bij ‘Leven’ past hartelijk, met je dierbaren, warm, knuffel, hand vasthouden.
Bij ‘gezondheid’: je verstand gebruiken, afstand, isolatie, regelgeving.
Bij ‘Leven’je hart laten spreken, genegenheid, dierbaren, knuffel
Bij ‘gezondheid’past……………… vul maar in
Bij ‘leven’ past ……………………vul maar in.
Soms groeien deze twee uit elkaar, bijna tegenover elkaar. Kunnen ze elkaar ook aanvullen en een evenwichtig geheel vormen??
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier