De blogs van deze week gaan over het (niet mogen) buitensluiten van andere mensen, andere rassen, anders gelovenden
1940-45 De joden werden door de nazi’s als ‘luizen’ als ‘Untermenschen’ afgeschilderd. Dan kon je ze ook gerust uitroeien; het waren ondieren. En ‘honden’ stonden ook niet in een goed blaadje. Maar mevrouw Hondjes, zo zei Bas van Iersel altijd, merkt op dat kinderen en honden van dezelfde tafel eten. Zij maakt verbinding, waar Jezus het anders-zijn benadrukte. Maar hij waardeert de kracht van de vrouw: “Groot geloof”, en dat verenigt; die band loopt dwars door Israel en de volkeren heen. Met haar geloof oefent ze ‘heelkunde’ uit, haar dochter wordt ‘heel’, wordt er ‘beter’ van.
Een Keltisch gedicht zegt:
Wij zagen een vreemdeling gisteren.
wij zetten voedsel op de plaats waar wij eten.
Drank op de plaats waar wij drinken.
Maakten muziek op de plaats waar wij luisteren
en met de heilige naam van de drie-ene God
zegende hij ons en ons huis,
ons vee en onze dierbaren.
Zoals de leeuwerik zingt in haar lied:
dikwijls, dikwijls komt Christus
in de gestalte van een vreemdeling.
Vluchten voor…
We bewerken niet langer het land.
Onze kinderen weten niet hoe ze een spade moeten vasthouden.
Ze weten niet hoe een aardnoot eruit ziet.
Ons land begraaft nu onze kinderen.
Op onze akkers groeien hutten.
We leven in een kamp
Ook Romeinen 11 staat vandaag op het liturgisch rooster. Misschien zou Romeinen 9.22-24 nog wel toepasselijker zijn. Daar wordt namelijk gezegd: dat je niet-joden niet van Gods heil mag uitsluiten. Theologisch sluit het 2e Vat. Concilie daarbij aan door te zeggen: ook buiten de kerk is heil te vinden.
Paus Franciscus zegt: “Wie muren bouwt om vreemdelingen/vluchtelingen tegen te houden, is geen christen, volgeling van Christus?” De paus ziet hoe Gods aanbod ieder mens betreft. Dat is de implicatie van ‘God’, Heer van hemel en aarde.
2e Vat. Concilie: Oecumene. Ooit was onze Rooms Katholieke Kerk de enige ware, en was alleen ons geloof waar en goed. De ‘anderen’ (Joden, anders gelovenden) vielen buiten de lijntjes; en het was maar de vraag of ze in de hemel kwamen. Het Concilie maakte de (getrapte) stap van Exclusie naar Inclusie, deze paus noemt de Joden “onze oudste broeders en zusters; we behoren allemaal tot één familie van God”, en een andere zin van het concilie plaatst andersgelovigen en ons niet tegenover maar naast elkaar: “ ...ook buiten de (rooms-)katholieke kerk zijn meerdere bestanddelen van heiliging en waarheid te vinden die als eigen gaven naar de katholieke eenheid stuwen”. Dus in Jezus’ spoor hebben meerdere gezien dat de ene God er is voor allen. De een komt langs deze weg, de ander langs die (dwaal?)weg, maar allemaal willen we naar die Ene, naar God. Er is geen reden elkaar te beconcurreren. (hb)
De veilige haven werd een hel.
Ik zoek onder de levenden naar de doden.
Maar ieder zwijgt, verwijst me door en geeft niet thuis.
“Het was niet onze verantwoordelijkheid”
hoor ik steeds weer in het rond.
Maar ik vraag een antwoord.
Ik zoek erkenning
want ik houd van mijn vader en mijn broer
en de vele volksgenoten.
Ik wil verder en ieder recht in de ogen zien.
Zeg me wat je weet, voelt, ziet.
Ik wil een einde maken
aan de slapeloze nachten
en vraag me af:
wanneer zal de zon weer schijnen
Hassan Nuhanovic
Voorbeeldig OEGANDA
‘De Groene Amsterdammer’ (09-08-2017) rapporteert dat de registratie in Palorinya (Oeganda) waar dagelijks twee- á vierduizend mensen zich melden, efficiënt verloopt “Soldaten staan aan de grens om vluchtelingen de weg te wijzen, niet om hun de toegang te beletten”. Bidi Bidi, tot voor kort een lege woestenij, is met 270.000 bewoners, de grootste ‘vluchtelingen nederzetting ‘ ter wereld. Het mag geen ‘kamp’ heten – er is geen afrastering, duidelijke scheidslijn tussen vluchtelingen en lokale bevolking. Vluchtelingen hebben er bijna dezelfde rechten als de lokale bevolking: ze mogen vrij rondreizen, werk zoeken, eigen zaak opstarten. Nieuwe vluchtelingenconcentraties worden in onderontwikkelde gebieden gepland, zodat zij kunnen bijdragen aan de economische groei van het land. Een woordvoerder zegt: “we hebben zelf bijna 20 jaar van conflict gekend. Kenia, Tanzania, de VS en Europa hebben hun grenzen voor ons geopend. We zijn dat niet vergeten. We weten dat iedereen plots een vluchteling kan zijn”. (NB: Exodus 20.22!)
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier