Notities bij de laatste zondag van de veertigdagentijd en de eerste dag van de Goede Week: Palmzondag. De intocht in Jeruzalem, de opmaat naar de kruisiging. Wat doet dat met ons?

Trouw van 22 maart schrijft over beeldend kunstenaar Wout Herfkens die Jezus liggend in een bed en met pleisters op zijn handen uitbeeldt. Voordat hij ermee begon dacht hij altijd: verzorg die man nou eens. Als je het lijden van jezelf en dat van een ander hebt gezien, is het tijd om te verzorgen. Elk kind zou zeggen: zielig. Eeuwenlang, zegt hij, heeft Jezus voor ons heil aan het kruis gehangen. Vroeger had iedere katholiek een kruisbeeld boven de deurhangen. Nu steeds meer mensen niet meer naar het heilige, niet meer naar hem aan het kruis omkijken, wordt hij bij het grof vuil gezet of ligt te verstoffen op zolder. We kunnen hem in ieder geval van het kruis afhalen en verzorgen in plaats van in de vuilnisbak gooien.

Onze geloofsbelijdenis zegt: Hij werd voor ons gekruisigd.
Dat “voor ons”? Wat heeft Jezus’ dood met ons te maken? We lezen in het evangelie dat Hij moet sterven. Van wie moet hij? Van God, zijn Vader zoals hij zegt? Kan toch niet? Hij moet niet van iemand, maar omdat hij dat als zijn levensopgave ziet. Hij zou zichzelf niet meer recht in de ogen kunnen kijken als hij nu wegliep. Dan was zijn hele voorafgaande leven voor niks geweest.
Niet voor ons, maar voor zichzelf. Maar het gaat ook niet buiten ons om. Hij kijkt niet weg van het lijden en daar zit voor ons al een grote uitdaging. Het lijden van jezelf en – vaak nog veel erger – dat van anderen. Hij gaat ons voor op die weg. Dikwijls ook voorbeeldig. Hij gáf zijn geest. Niet: hij blies de laatste adem uit. Maar: hij gáf de geest. Aan wie? Aan allen die na hem volgen. Maar hij gaat niet de weg in plaats van ons. Dat had je gedroomd!

De verzetsman Hellema (Lex van Praag): “Men moet het kapitalisme omarmen en daarmee de hoop op een betere wereld opgeven.” Dat betekent dat je Jezus’ wens van metanoeite (keer om; zoek een nieuw normaal) wel kunt opgeven als je kapitalist bent. Ja toch? Want metanoia zoals Johannes de Doper en Jezus en zijn apostelen verkondigen houdt in: met elkaar op een andere manier kijken naar je organisatie, naar je wereld en je wereldje! Op een andere manier kijken naar een wereld waarin een oude vrouw of man die geen dak boven ’t hoofd heeft en op straat doodvriest; nauwelijks aandacht krijgt terwijl de krant vol staat van een spectaculaire val van de beurs.

De HEER heeft ’t nodig. Marcus gebruikt slechts drie keer het woord: ‘Heer’.
U weet, JHWH is de God van Israël. Zo is zijn naam. De Joden spreken deze naam niet uit. Stel je voor: God bij zijn naam noemen! Hij is pietje niet! Als hij schrijft: de Heer heeft hem nodig, dan bedoelt hij blijkbaar ‘onze meester’ en niet God. Het joodse gebruik om God te vervangen door ‘mijn Heer’ gebruikt hij nauwelijks. Was Marcus er al zover vanaf gegroeid?

Gedichten op Palmzondag: Imagine
Imagine there’s no heaven
It’s easy if you try
No hell below us
Above us, only sky

Imagine all the people
Livin’ for today
Ah

Imagine there’s no countries
It isn’t hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion, too

Imagine all the people
Livin’ life in peace
You

You may say I’m a dreamer – je mag me een dromer noemen
But I’m not the only one – maar ik ben de enige niet
I hope someday you’ll join us – ik hoop dat je je ooit bij ons aansluit
And the world will be as one – dat zal de wereld goed doen

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man

Imagine all the people
Sharing all the world
You

You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will live as one
John Lennon

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens
Verraadt ons aller angst zich niet
in wie het leven weerloos liet?
De glasglans stemt de blazer mild.
De kaarsvlam vormt de hand tot schild.
De krokus wijst beton zijn grens
hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.
(ds. Okke Jager)

Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezing van komende zondag: lees hier.