Overwegingen naar aanleiding van de coronamaatregelen en de Bijbelteksten: is 1,5 meter afstand nu werkelijk ‘ver weg’, of kan het ook ‘dichtbij’ zijn?

Bij ‘zijn vaderstad’
Vertoeven in familie voor een keer.
Wij zitten om de tafel bij elkaar.
Hetzelfde woordgebruik en handgebaar
komen nog altijd op hetzelfde neer.

Ik mag wel oppassen of ben alweer
geworteld en voortdurend in gevaar
dupe te worden van de evenaar
die alles afweegt op een vast weleer.

Ik wil niet meer. Het is te veel verzuurd.
De wereld schoof zich tussen toen en nu.
Zo luchtig mogelijk ga ik vertrekken.
Om niet voortijdig argwaan op te wekken
zeg ik in het dode idioom aju
en fiets hermetisch door de strenge buurt.

(Gerrit Achterberg)

De zending als profeet
Geen waarzegger, misschien voorzegger. Pro betekent namens, denk aan ‘pro Deo’. Feet –  als in afasie – komt van spreken. Profeet is iemand die spreekt namens God, en altijd begint met: Zo spreekt de Heer. Er is een legende over Ezechiël dat hij, toen hij met het volk weggevoerd werd uit Israël, ver van de tempel, ver van God, nog gauw de thorarollen op at. Zo had hij Gods woord altijd bij zich, zijn draagbaar vaderland. Men zegt dat hij steeds kaarsrecht, als een bezemsteel liep.

Ook in de ballinschap, ook los God, zal toch het woord van God klinken…Is dat niet Amazing Grace? Dat zelfs als er tijdens Bijbelstudie een voorganger wordt neergeknald, dat als er genocide op 6 miljoen Joden wordt gepleegd, dat als 800 moslimmannen in Srebrenica worden afgeschoten, dat als…noem maar op…toch Gods woord blijft klinken. Het woord van verzoening, vergeving, van samen, van tutti fratelli, van belofte van Rijk Gods. Je kunt ’t ook niet binnenlaten zoals ooit in Nazareth

Wat staat bovenaan?

Geloof wil vast en zeker
niet alleen geloofd
maar boven alles
ook geleefd worden
en het goede gedaan.

Maar het eerste woord
is niet: zozeer “Doe het”

Maar veeleer
“Het is volbracht”

Boven aan staat niet
Het gebod: ”Heb lief”
Maar de belofte:
“Je bent geliefd”.

We hoeven zelf
niet Christus te zijn
en de wereld te reden.
Maar wij zouden hem meer
In ons leven
Christus en Heer
kunnen laten zijn.

(H.J.Eckstein. Maak je geen zorgen, vertrouw.)

Oecumene
Deze zondag is in de Voorhof (Woudenberg)  een oecumenische viering. Het thema wordt aangereikt door de coronacrisis: 1,5 meter afstand. Die afstand vinden we in de Bijbel terug. In Exodus 24:1 mag Mozes de Heer naderen, de anderen mogen niet naderbij komen en het volk mag niet eens met hem naar boven gaan. Afstand dus! In getrapte fases. Niet in de zin van ’afstandelijk’ maar als eerbied, respect. Nabijheid kan de ander ook ‘inlijven’, niet ‘de ander’ laten zijn, in het ergste geval: doodknuffelen.
In het woord ‘Voorhof’ zit afstand: je bent niet in de eigenlijke hof, maar in de VOOR-hof. Anti-chambreren heet dat. Uit eerbied, uit respect, (en soms uit dikdoenerij).
Geïnspireerd door de huidige crisis werd Jeremia 23:23 het thema voor vandaag: “Ben ik alleen een God van nabij – ben ik niet een God van ver?”
Het thema: “dichtbij en ver” komt veelvuldig voor in de bijbel en onze liederen. Het vraagt naar God in ons leven. Ik noem zonder de pretentie compleet te zijn, de liedteksten:
Dichtbij is God, voor wie Hem roepen, GvL blz 258.
De Heer is voor wie hem aanroept nabij, GvL Psalm 145 II.
Overal nabij is Hij, mens’lijk aller wegen, GvL 513.
Is ons rakelings nabij wonend in ons midden, GvL 513.
Overal zijt gij onzichtbaar gegeven, sprekend nabij, GvL 515.

En ook:
Omdat Hij niet ver wou zijn, GvL 513.
Van ver van oudsher aangereikt, GvL 640.
Wie mag bestijgen de berg van de Heer, GvL Psalm 24 II.
En je kunt vragen: Als je zingt “…nabij voor wie Hem zoeken”, wat bedoel je dan met HEM? Denk je dan aan een God die is zoals jij het liefste ziet, als ‘bevestiger’, zeg maar net zoals de Nazareeërs? Of denk je aan God die je gewone leventje op de kop zet, als onruststoker naar je toe komt. De profeet Ezechiël en de Nazareeërs worstelden al met deze vraag.
Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezing van komende zondag: lees hier.