Enkele notities ter overdenking van de lezingen van deze week. Wat wil God van ons? Misschien wel dat wij de daad bij Zijn Woord voegen.

Gods woord wil deze wereld omgekeerd
De publieke mening is erg vatbaar voor grote Namen, Titels, Stars, BN’ers. Die schrijven geschiedenis. De God van de bijbel heeft andere maatstaven. Die heeft zijn voorliefde voor blinden en lammen, weduwen, wezen, tollenaars en prostitués, voor de kleine luiden. De profeten zeiden het, Jezus gaf het handen en voeten.

Apocalyps
Wat ontdekt wordt, was er al, het wordt nu ont-dekt, nu wordt de aandacht erop gevestigd. Columbus ontdekte Amerika! Maar het was er al – maar voor Columbus, nog niet.
Een (kinder)tekening kan onthullend zijn, kan ineens iets open-baren. Zo van: Goh, zo had ik ‘t nog nooit gezien.

Tenslotte.
Als iemand tot haar geliefde zegt: “Tenslotte houden we van elkaar”, doelt ze niet op de laatste momenten van hun leven. Ze bedoelt: “Tuurlijk zijn er troubles, maar we houden toch van elkaar!” Ze duidt op de kern, de dragende kracht van hun relatie. Zoals pelgrims vanaf het begin van de lange voettocht het einddoel, Santiago, door het hoofd speelt en motiveert tot volhouden en doorzetten, zo lokt en trekt het Bijbelse ‘de eindtijd’. Niet als ‘beschrijving’ maar als lokkend, waarschuwend perspectief.

De Synode,
Bij de openingsviering van de synode zei Paus Franciscus dat ieder van ons geroepen is om net als Jezus ‘expert te worden in de kunst van de ontmoeting’ – door tijd te nemen om de Heer en de stijl van God en elkaar te ontmoeten. Het Evangelie, zegt hij, staat vol van ontmoetingen met Jezus die verheffen en genezing brengen.
Hij waarschuwt ook: Dat we open zijn naar anderen en de moed en bereidheid hebben ons door hen te laten uitdagen. Dat we ons niet verschansen achter een façade of stijve formaliteiten met een geest van klerikalisme. Wat mij betreft: Hulde voor deze Paus die zo’n Synode voor alle katholieken aandurft! Nu wij nog.

God gaat met ons mee, zei de Paus: Op Weg! Geen stilstand. Syn-hodos = samen de weg gaan. De Geest vraagt ons de vragen, de angsten, en de hoop van iedere kerk, ieder volk en iedere natie aan te horen. En ook, om naar de wereld te luisteren, naar de uitlatingen en veranderingen waar ze ons voor stelt. We mogen ons hart niet afsluiten, ons niet achter onze zekerheden verschuilen. Onze zekerheden sluiten ons vaak af. Laat ons elkaar toehoren, en dan onderscheiden – het gaat niet om de synode op zich. In tegendeel. We gaan open, kwetsbaar de dialoog aan.

De Synode is een weg tot geestelijke onderscheiding; kerkelijke onderscheiding die in gebed en mediatie met Gods woord samenvalt. Het Woord opent ons voor de onderscheiding…dan wordt ’t een genadegebeuren, een helingsproces, onder leiding van Geest. (Aan het woord ‘onderscheiding’ zie je dat de paus als Jezuïet is opgeleid).
Laten we ons de genademomenten van de ontmoeting van het luisteren naar elkaar en de onderscheiding niet ontglippen.

Mooie zin: “Für uns gilt die Tatsprache des Glaubens”. Mooi, dat Duitse woord: Tatsprache. Dat is Tat (daad/doen) en Sprache (taal) in één klap. Kennen wij dat ook in het Nederlands? Welke taal kan dat? Of ligt hier de oorsprong van een taal die niet verder komt dan “bla, bla, bla, bla”? Maar, zegt Dag Hammarskjöld: De weg naar heling en Heiliging kan in onze tijd niet om het handelen heen.”

Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezingen van deze zondag: lees hier.