De kracht om mijn geest te verheffen
Dit is mijn gebed tot u, o Heer
Raak me aan, raak me juist bij de
wortel van de armoede van mijn hart
Geef mij de kracht dat ik nooit de armen zal beroven.
Of buig anders mijn knieën
voor dat ik onbeschaamd hoogmoedig word.
Geef mij de kracht om mijn geest te verheffen
Boven de dagelijkse kleine zorgen
En geef mij de kracht om mijn eigen kracht
In liefde aan U toe te vertrouwen
(R.Tagore)

…als jezelf
Beschouwt elkaar niet
als vreemdelingen

Gij zijt de vruchten van één boom,
en de bladeren van één tak.
De aarde is slechts één land
waarvan alle mensen de burgers zijn.
Men beroeme zich er niet op zijn
vaderland lief te hebben,
maar stelle er een eer in de gehele
wereld lief te hebben.
(Bahá’u’llah ).

In deze tijd van energiebesparing: vuur!
Iemand typeerde: Hij werd door een onbekende brandstof aangedreven” En Margryt Poortstra dicht:

Ook dit is een huis, waar de deur dicht moest gaan,
Waar zoekers en zieners nu niet mogen komen
Om leven te vieren van toekomst te dromen.
Toch zal wat hen drijft tot herkenning gaan komen,
De vonk van de Geest in hun binnenste slaan
Ook buiten dit huis kan gemeenschap bestaan
Van zangers en zeggers – niet samengekomen
Die blijven geloven in waar zij van dromen
Zodat de beweging die ooit is gaan stromen
Zich nooit meer – ook nu niet
Nog inperken laat.

Hij wilde smid worden. Bouwde een werkplaats, kocht een blaasbalg
Een hoop ijzer, een aambeeld en enkele hamers. Het ijzer wilde niet gloeien.
Wat hij ook probeerde, de vuurplaats bleef koud.
Toen ging hij naar de rabbi en vroeg advies.
“Jij,” zei de rabbi, “Jij denkt alles te hebben om smid te zijn,
maar het wezenlijke mis je, de vonk.”
(door Rene Hornikx)

Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezingen van deze zondag: lees hier.