Matteüs 17,8: “Ze zagen niemand meer dan Jezus alleen.” Het anders-zijn was weg; geen wolk, geen stem meer. Alleen maar Jezus. Geen wonder dat men vraagt: “Wanneer hebben wij U naakt, hongerig…Hoe (h)erken je hem dan als alle glans eraf is?
“Luistert naar hem.” Petrus luisterde niet. Ja, wel naar een hemelse superfiguur maar niet naar een Jezus die moest lijden en sterven. Hij had meer pluche in zijn hoofd dan kruis en sterven.
Martell, Het leven van Pi, zegt op blz. 79: “Ik ging alleen nog naar de tempel als het druk was en de brahmanen geen tijd hadden om tussen God en mij te komen.” Hij ziet ‘drukte’ en ‘pastoraat’ als twee communicerende vaten.
Rivers do not drink their own water
trees do not eat their own fruit
the sun does not shine on itself
and flowers do not spread their fragrance for themselves .
Living for others is a rule of nature
We are all born to help each other.
No matter how difficult it is.
Life is good when you are happy
but much better when others are happy because of you
Paus Franciscus
Wij zeggen: dromen zijn bedrog. Ten tijde van Daniël dacht men veeleer dat ze een goddelijke boodschap konden bevatten. Misschien vandaar ook dat de woorden visioen , visionair en visie op eenzelfde stam teruggaan.
Van Vroeger 2008: HOE VERDER?
Hoe verder? Dat vroegen we ons ook af toen 20 mei 2008 kardinaal Eijk bekend maakte dat hij zich genoodzaakt zag de dekenaten met ingang van 1 september op te heffen En de pastorale school te sluiten: geen pastorale werkers meer, de toerustingscursussen, en…bijna alles wat wij als vertrouwd, kostbaar of onmisbaar in onze kerkorganisatie ervoeren werd op losse schroeven gezet. Allen die werkten op/via de dekenaten kregen ontslag aangezegd en hun dienstverlenend en ondersteunend werk voor de pastores en parochies stopte. De pastorale school, ondersteuning van lectoren, verdieping van onze Bijbelse achtergronden, avonden die ’t klimaat van ‘Samen op weg’ (+ syn = samen, ode = weg)…ondersteunden, werden stopgezet of verdwenen.
Een enorme omslag. Het betekende een versmalling en verarming. Daar komt nog bij dat de fusies van kerken veelal ervaren werden als van bovenaf opgelegd. Dat ‘kostte’ vele mensen. Het was een omslag. De parochieverbanden werden groter en groter, dat bevorderde de sociale samenhang niet en deed velen afhaken. De priesters die volgens dit model een centrale rol zou hebben in het kerkelijk leven werden schaars. Nu zoveel jaren later zien we ‘resultaten’ van deze ommezwaai. Hoe gaat het nu verder? Voor oud? Voor jong? Voor jong en oud?
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van deze zondag: lees hier.