De blogs van deze week gaan over inkeren in jezelf en ontdekken wie je zelf bent, niet alleen focussen op de ander.
Op de vlakte
Ik sta boven aan het trappenhuis
het wordt stil om mij heen
in de verte klinken nog stemmen
geluid van verkeer dringt door naar binnen
het stoort mij niet.
Boven aan de trap wordt het stil in mij
mijn ogen volgen het lijnenspel
naar beneden, naar binnen.
Met mijn aandacht laat ik mij neer.
Trede voor trede, trap na trap
overloop na overloop daal ik af in mezelf
tot ik aankom beneden in de diepte
beneden in de stilte
in het donker
waar slechts God mijn diepste kern
een lichtgans geeft
Ester van de Vange: in het trappenhuis van klooster MariaDAL
De grote en de kleine Jihad
Moslims maken onderscheid: – De inspanning naar buiten toe en naar de ander gericht, is de kleine jihad. De inspanning naar binnen toe, op je eigen ego gericht, is de grote jihad. Vandaar dat je makkelijker de splinter bij de ander ziet, vandaar dat je anderen de weg wilt wijzen, terwijl je het zelf ook niet weet. In de fabels van Phaedrus (rond ‘t jaar 0) lezen we: Jupiter heeft twee ransels op onze schouders gelegd. Eén gevuld met onze eigen ondeugden – die bond hij ons op de rug. En één, zwaar van andermans gebreken, hing hij ons voor op de borst. Zo zien we onze eigen gebreken niet.
Kattekwaad op straat
Deze titel doet vermoeden dat het alleen om kinderen gaat. Maar het gedicht van Annie M.G. Schmidt, (Waaidorp 2, Querido 1981) biedt een soort karakterschets van de tijdsgeest. Als Annie voor of ten tijde van Jezus had geschreven, had Jezus mogelijk dit gedicht geciteerd. Nu lijkt Jezus’ taal veel “’verhevener” ,
maar het gaat ook over de dingen van alle dag.
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier