De blogs van deze week gaan over regels; ze zijn nodig, maar als het menselijker kan, mag je dan van die regels afwijken?
Het systeem wint het.
Een zuster van de thuiszorg heeft orders wat wel en niet tot haar taak behoort – hoe veel tijd een patiënt, een bepaalde handeling mag kosten… Zo gebeurde het dat een oude man in zijn onderbroek naar beneden kwam… ja, want de zuster zei: “Daar ben ik niet voor. Dat is niet mijn taak.” En zo zat hij daar. Een half uur later komt een Surinaamse mevrouw binnen: zij helpt in de dagelijkse huishouding. Zij ziet mijnheer zitten. Zegt: “Maar dat kan toch niet, zo. Kom, we gaan naar boven en dan help ik u aankleden”. Bij haar was er geen systeem waaraan ze zich conformeerde. Zij was een kleine zelfstandige.
Barmhartigheid.
“Geachte dokter, we komen maar niet meer. Moeder herkent ons toch niet en ze heeft er niets meer aan. Stuur de rekening maar als ze wat nodig heeft. Ze is altijd goed voor ons geweest; wij zullen nu goed voor haar zijn. U kunt alles voor haar kopen wat ze nodig heeft. Hartelijke groet, Familie….
(Uit: Y Kolk, ‘Mijn eigen huis’, blz.37)
Of ook een dokter die in Afrika was gaan werken en constateerde dat er nauwelijks moeders naar hem toe kwamen. Toen hij naar de oorzaak zocht hoorde hij: “U bent geen goede dokter. U geeft onze kinderen medicijnen, maar beseft niet dat als onze kinderen ziek zijn, wij, moeders, ook ziek zijn en medicijnen nodig hebben. En u geeft ons niks!”
Je Naaste, als jezelf.
Hoe klein ze ook was, de joodse Suissa-Runne voelde dat er iets met Duitsland was. Ze besprak de situatie met haar oma, die vijf kampen overleefde. “Lieve schat”, zei haar oma, “je hebt Duitsers en je hebt moffen. In elk volk heb je goede en slechte mensen.” En toen leerde haar oma haar wat Duits, zodat ze met Duitse kinderen in contact kon komen. “Dan zeg je: willst du mit mir spielen?” Suissa-Runne stopt abrupt met vertellen. Ze staat in de keuken van haar huis in Amstelveen, rommelt met heet water voor thee en zegt dan zachtjes: “Mijn oma heeft zoveel indruk op mij gemaakt. Dan heb je in vijf kampen gezeten en denk je zó. Ik dacht later: wie ben ik om te oordelen over andere mensen als een vrouw die zoveel heeft meegemaakt dat al niet doet?”
(Uit ‘Snipper’ van prof. dr. T. Oei)
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier