De blogs van deze week bestaan uit citaten van verschillende personen die allemaal in hetzelfde geloven: ‘begin klein, en geloof erin’
Nutteloos??
Een gedicht van C. Milosz, (‘Gedichten’, blz.195) zegt:
“Een dienaar ben ik slechts, van een onzichtbare zaak die aan mij en enige anderen wordt gedicteerd. Als secretarissen, elkaar onbekend, lopen we rond op aarde, zonder veel te begrijpen. Een zin halverwege beginnend, een andere voor de punt afbrekend. En welk geheel hieruit ontstaat – niet aan ons om dit te onderzoeken, want niemand van ons zal het lezen.”
Een Memisa-arts, Karin Schepman, schrijft:
Natuurlijke rijkdom gaat gepaard met materiële armoede en ongelijkheid. Met minimale middelen probeer ik samen met de lokale professionals de zorg voor gehandicapten te verbeteren. We maken kleine stappen, maar iedere geholpen patiënt is er één. Ik voel me klein, maar wel nuttig.
Als je -al was het maar een mosterdzaadje groot…
De tekstschrijver P. Slager van de popgroep Blöf zegt: “Dit liedje gaat over: We zouden bergen kunnen verzetten, alleen we geloven niet dat we het kunnen”.
Oscar Romero – over klein en groot:
We planten zaden die eens zullen groeien, wetend dat zij een belofte voor de toekomst in zich dragen.
We leggen fundamenten die nodig zijn voor het vervolg; we kunnen niet alles doen.
We zijn werklui, géén hoofdaannemers. Dienaars, geen Messias. We zijn profeten van een toekomst die niet de onze is.
Een toekomst.
Bij de demonstraties rond milieu, stikstof, CO2 droeg een meisje een bord mee “We eisen een toekomst waar we naar kunnen uitkijken”. Is dat ook vertrouwen? Uitkijken naar? Hopen op en je daarop instellen? Al is het maar een beetje, klein… zaadje ???
De huidige mens is gevormd en gewend aan zelfbediening en consumeren. Hij/zij gaat ervan uit dat God er voor de mensen is. Dat was vroeger niet zo, toen was de mens er voor God. Betekent dat ook dat de huidige mens anders uitziet, hoopt, verwacht?
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier