De blogs van deze dagen gaan over Oudejaarsavond, Maria, Nieuwjaar en verlangen.
Oudejaarsavond
K.L.Poll dichtte:
Dag trouw, gelukkig jaar,
we hielden van elkaar.
Ik weet niet goed wat ik,
zo zonder jou, beginnen moet.
Inderdaad: alle begin is moeilijk, maar een goed begin is het halve werk.
Is Maria katholiek?
In de beleving van veel christenen was Maria katholiek. Protestanten hadden niet zoveel met Maria. Deze massieve tweedeling past bij de vooroordelen waarmee we de christenen opdeelden in twee verschillende bubbels die los van elkaar leefden. Kortgeleden echter bracht de Raad van Kerken waarin zowel Protestant als Katholiek participeren een brochure ‘Maria’ uit, waarin ieder probeert te zeggen wat de bijbelse Maria, moeder van Jezus, voor haar/hem betekent. Boeiend te zien hoe we los van ingebakken vooroordelen elkaar naderen. (Bestellen: Raad van kerken, Kon.Wilhelminalaan 3, 3818 HN Amersfoort).
Zalig Nieuwjaar
Meir Shalev, Mijn Jeruzalem, Amsterdam 1998, vertelt hoe zijn vader elke dag naar de oude stad Jeruzalem ging, vol van de eigen herinneringen, en hoe hij telkens zeer aangedaan was. Maar hij ging steeds minder en minder, en toen hij hem een keer vroeg: “Waarom?”, antwoordde hij dat er in de Oude Stad te veel ‘toeristen en vromen’ waren. Zo zei hij het, en de zoon vermoedde dat vader op het vulgarisatieproces doelde dat de stad sinds 1967 ondergaat. Godsdienst, leger en politiek raken vermengd. En dan zegt hij: ”Dat is wat er gebeurt als er een eind komt aan het verlangen”.
Prachtig! Er kwam een eind aan het ‘verlangen’ en daarom ging pa niet meer. DE stad ademde geen verlangen meer uit, het ‘verlangen’ van de mensen kwam niet eens meer aan bod. Alleen maar bezienswaardigheden, zelfbehoud en terrasjes.
Erben Wennemars zei ooit dat hij bij sommige sporters zo’n enorme wil, drang verlangen om te winnen zag. Daar leven ze voor en van: verlangen. Als dat verlangen er niet meer is, wordt het plichtmatig, wordt ‘t een last. Wordt een nieuw jaar een hele opgave: weer een jaar!
Een kerk ademt verlangen uit, althans dat hopen we, zoeken we, zouden we er graag vinden. Soms is er alleen gewoonte, of ‘zo hebben we het altijd gedaan’, of liturgische, dogmatische regels. Als het verlangen gedood wordt, houd je weinig ‘leven’ over.
Lekker is maar ene vinger lang
De tekenaar Mazereeuw tekent een verliefde troubadour die zijn geliefde toezingt. Hij staat beneden op de grond, zij staat op het balkon van de 5e verdieping. Maar in zijn verlAngen verlEngt hij zich naar haar toe, zodat hij haar op ooghoogte kan toezingen.
Verlangen verlengt je.
De priesterzegen uit Numeri 6: Het zijn niet Mozes of de priesters die zegenen. Dat doet de Heer. De priesters spreken het uit maar de Heer zegent!
“De glans van zijn gelaat over u spreiden” – iemand stralend, bewonderend aankijken. Bevestigend: goed zo! Mooi zo! “Moge de Heer zijn gelaat naar u keren” – niet de rug toekeren, geen blik waardig achten, maar iemand zien staan, aanspreken. Wie kent nog de driehoek met het Alziende oog: God ziet alles!? Het is vaak als een dreiging gehoord en gevoeld. Het kan ook een bevestigende, uitnodigende, leven- en zegen gevende blik zijn: Jij mag er zijn! God ziet je staan! – Daar bloei je van op! Dan ga je huppelend ‘t nieuwe jaar in.
Een meisje schreef in het Mariënburg-bulletin: “Als je me lief en zacht aanraakt, me aankijkt en toelacht, als je naar me wilt luisteren en me laat uitpraten, dan zal ik groot worden, heel groot.”
Tagore schreef: Ik zei haar: “Wat ben je toch een slecht mens”, en ze werd nog slechter. Ik zei haar: “Wat doe je je best om een goed mens te worden” en ze weende.