Nog altijd kan de wereld opnieuw beginnen,
in ieder kind kan het opnieuw beginnen.
Zolang God kinderen in ons midden zendt,
heeft hij zich nog niet van ons afgewend.

(Ton van Leur)

 

 

*Winterdorp  ( mag de verwarming wat lager).

Het is een dorp niet ver van hier, een boerendorp aan een rivier
Het is niet groot en vrij obscuur maar het heeft een naam en een bestuur.
Er is een school een harmonie een bankfiliaal een kerk of drie
Een communist een zonderling en zelfs een zangvereniging
Nu is’t er stil ’t is wintertijd er heerst de griep en knorrigheid
De dag is kort de hemel grauw en pas maar op je vat nog kou.
De grond is hard de tijd is lang Het leven gaat zijn loden gang
Er wordt gewerkt er wordt gespeeld er wordt vooral een hoop verveeld
Maar zie je’ t van de overkant het kleine dorp in ’t starre land
Een toevluchtsoord verpakt in sneeuw
Dan denk je aan een andere eeuw de dag verkwijnt en waakzaam gaan
Nu overal de lichtjes aan dan is het knus dan is’t rustiek

Een mooie klus voor Anton Pieck.

(drs Pieck)

 

BIJ: Vader vergeef het hun, want ze weten niet…

Vergeven is een bloem die in je groeit, maar die je
niet zelf hebt gezaaid. Die je niet eens kunt zaaien.
Vergiffenis is een plant die God alleen wasdom
Schenkt. Omdat ze zo goddelijk is, is ze ook
Verruiming van het hart. Ze is een product of
Vrucht, ze is een nieuwe schepping.

 

In: De Goede Week.

De lucht was zwaar van de stank van diarree van ongewassen kinderen
met ziekelijke ribben en uitgedroogde billen die moeizaam achter leeg
gebraakte buiken aan strompelen. De meeste
moeders daar waren allang opgehouden met zorgen maar deze niet;
er bleef een zweem van een lach om haar mond
en in haar ogen een zweem van moedertrots
terwijl ze het roestbruine haar dat nog op zijn hoofdhuid over was
kamde en er –met zingende ogen- zorgvuldig een
scheiding in legde…in een ander leven
zou dit een kleine dagelijkse handeling geweest zijn zonder gewicht
vóór het ontbijt en vóór het naar school gaan;
nu was het of ze bloemen plaatste op een nietig graf.

(Chinua Achebe.)

 

Rooms antwoord aan RK in Duitsland: Hardlopers zijn doods-lopers!!!! (2024)

Het is maar één stap… waag ‘t!  Let niet op de waarschuwingsborden
spring over het veiligheidshek van de zuivere leer.
Ga met blote voeten en brandend  hart over ongebaande wegen
de horizon is  breed.
Iedereen mee willen nemen, betekent: in onze kerk: Stilstand.
Maak de leven gevende Geest niet monddood
Hij zal onze kerk leiden,
tochtgenoten, rustige bedachtzame, en vooruit-rennende.
Maar blijf niet staan uit angst voor verandering.
Het jonge groen, verkommert in het koetshuis.
Laten we moedig op stap gaan
om  de hoop gestalte te geven –van de moedigen en de uitgeputten,
gaan we met blote voeten en brandend hart voorop
|in het struikgewas van onze wereld.

(De originele duitse tekst is van Christine Lorenz. Ze schreef het toen ‘ Het Vaticaan” een document van de duitse rk kerk ten aanzien van de synodale kerkvorm met een onvoldoende afwees. . Als antwoord daarop reageerden de Duitsers  o.a. met dit korte gedichtje. U ziet/en lees het nu …Spannend en van groot belang voor de toekomst van  onze rk Kerk..Ik ben benieuwd.  Henk Bloem