Schriftlezingen: Spreuken 8,22-31, Romeinen 5,1-5 en Johannes 16,12-15

Drievuldigheid maar mag ook Drie-eenheid, maakt niet uit. Bij de eerste valt het accent op veelvuldigheid bij het tweede op eenheid, maar het gaat over hetzelfde. De schoolmeester in ons zegt: “Dat kan niet: het is óf óf.” Hij heeft natuurlijk gelijk. Maar is dat niet juist een aanwijzing dat drievuldigheid/-eenheid niet binnen ons wiskunde systeem past?
Trinitas is de naam; enkelvoud! Niet drie onafhankelijke, zelfstandige individuen (individuum = on-deelbaar, op zichzelf staand) maar drie personen, die in relatie tot elkaar, die ‘samen’ staan. De Cappadocische Vaders, theologen uit de vierde eeuw, zagen dat spreken over God niet hetzelfde is als spreken over een individu, zoals een absoluut vorst. God, zeggen ze, is een dynamisch geheel van relaties; een dans van Vader, Zoon en Geest, en God is de wervelende dans zelf. Dans van Vader, Zoon en Geest en heel de schepping wordt op de dansvloer genodigd. Dansen nodigt uit tot meedansen, doe je niet op je eentje. Spreken, denken over God is meer dan droge dogma’s! Maar geen wonder dat velen over die omschrijving vallen: Drie-Eenheid.

Tomas Halik zegt in zijn boek “Geloven op de tast” dat wij een nieuwe band met ons geloof moeten opbouwen. Oude formules spreken niet altijd meer aan; ‘doen’ het niet meer. Een mens, zegt hij, belijdt zijn geloof in een Schepper niet meer door wat hij over het ontstaan van de wereld DENKT, maar door hoe hij zich tot de natuur verhoudt. Zijn geloof in één Vader belijdt hij door anderen als broeders en zusters te aanvaarden. En zijn geloof in het eeuwig leven belijdt hij door de wijze waarop hij de eigen sterfelijkheid beleeft.
Vandaag horen we de Schrift over ‘de wijsheid’. Dat het niet één ding naast andere maar de vóóronderstelling van alles is. En het boek Wijsheid leidt ons naar een oecumenische, alomvattende visie van geloven in God als schepper, in God die ons roept, ons voorgaat en ons dringt naar Gods Koninkrijk. Halik schrijft “als de kerk dat ontdekt, heeft ze toekomst”. Net als de Cappadocische vaders, probeert hij te zeggen wie God is, wie Hij voor ons is.
Het boek wijsheid is een uitnodiging om de weg van de wijsheid te kiezen. Een uitnodiging tot vol leven, tot JHWH, de oerbron van alle leven. Daar zegt het boek Wijsheid wijze praktische dingen over.

In de Evangelielezing verwoordt Jezus weer de eenheid van Vader, Jezus en Geest. Johannes brengt in de hoofdstukken 13-17 ,vlak voor Jezus’ kruisweg, steeds zijn lijden en sterven ter sprake. Zou dat betekenen dat hij zag, of voorvoelde, hoe moeilijk die eenheid is: Eenheid, op politiek niveau, eenheid tussen mensen als zus en broer, eenheid tussen geloven, kerken, eenheid tussen christenen.

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier.