Wie tegen Annie een naam noemde van een inwoner van Leersum, liep grote kans dat Annie antwoordde: “Ja, die ken ik. Ik heb bij de geboorte van al hun kinderen gekraamd.”Annie kende vrijwel heel Leersum en vrijwel heel Leersum kende haar.
In onze geloofsgemeenschap kennen wij Annie als betrokken, liefdevol, integer en wijs. Zij ging altijd liefdevol, wijs en integer om met de mensen om haar heen. Dat heeft er ongetwijfeld aan bijgedragen dat het niet moeilijk was om ook naar haar toe betrokken en behulpzaam te zijn.
Annie woonde lang op de Wilgenhof. Met veel mensen om zich heen die haar daar een beetje in de gaten konden houden toen ze ouder werd. Daardoor voelde zij zich daar nog een tijd veilig. Maar het moment kwam dat het toch te zwaar werd en Annie vertrok naar de Schermerij. Haar gezondheid ging steeds meer achteruit maar klagen deed ze niet. Wie op bezoek kwam kon rekenen op een leuk gesprek waarbij het maar éven ging over haar pijn of over de beperkingen die ze ondervond. Meteen daarna ging het over andere zaken want Annie bleef overal in geïnteresseerd. Ze vertelde trots over haar dochters en kleindochters.
Als je haar vroeg of ze bang was om corona te krijgen, zei ze dat ze banger was om een ander dan te besmetten. Dat zou ze in geen geval willen. Wel miste ze de contacten.
Voor het koor was Annie een gewaardeerd lid. Ook heeft ze jarenlang de parochiebladen gestickerd. Die taak had ze overgenomen van haar te vroeg overleden van haar man Aloís.
Annie laat een grote lege plek achter binnen onze gemeenschap en bij velen van ons persoonlijk. We zullen haar ontzettend missen.
Korien Bast, parochiaan Leersum
Foto: Familie Roeterink