Op zaterdag 6 juli 2024 vond in de Sint Theresiakerk te Maarn de herdenkingsdienst plaats na het overlijden van Joanne Antoinette gravin van Limburg Stirum – Laporte. Hieronder een impressie van haar leven zoals wij haar gekend hebben:

Ze werd geboren op 27 februari 1922 in het Elisabeth ziekenhuis te Amersfoort en overleed thuis op 31 mei 2024 op haar Estancia San Pedro in Cassilda in Argentinië. Bij haar geboorte dachten de zusters dat het niets zou worden en legden haar daarom in een kistje apart, toch wilde ze leven; ze had een sterke drang om te overleven. Haar moeder vertelde dat ze groot geworden is met karnemelk en geprakte banaan. Ze was de derde van vier kinderen en werd evenals de andere drie in de Sint Ansfriduskerk in Amersfoort gedoopt.

Ze groeide op tot een vrolijk en sportief kind, was muzikaal begaafd en kon goed leren. Toen ze 6 jaar oud was stierf haar vader. Twee jaar later hertrouwde haar moeder met jonkheer Johan Willem Godin de Beaufort en daarop verhuisde het gezin naar Kasteel Maarsbergen, waar ze een zonnige jeugd had. Van tijd tot tijd gingen de vier kinderen naar de zondagse mis in de Theresiakerk te Maarn voor godsdienstige vorming.

Maar na een aantal jaren brak de oorlog uit en was het gedaan met alle speelse jeugdigheid. Ze sloot zich aan bij het verzet en heeft onder andere geholpen om Engelse piloten die in Nederland waren neergekomen, op te vangen en in groepen naar de rivier de Rijn te begeleiden. Daar lagen op afspraak boten klaar om de mannen in donkere nachten over te zetten. Tijdens het werk voor het verzet hebben zich ook bijzonder gevaarlijke en verdrietige zaken voorgedaan. Later wilde ze met haar familieleden nauwelijks praten over wat zich in de oorlog had voorgedaan. Ze was daarna ook wel enigszins minder vrolijk geworden. Er is een foto bekend waar ze op staat, samen met een Britse soldaat.

Ze kreeg zelf geen kinderen, maar kwam wel om het jaar over naar Maarsbergen, waar ze voor de neefjes en nichtjes die intussen geboren waren voor Sinterklaas te spelen en bracht dan ook een zak met cadeautjes mee, zoals dat een Goedheiligman betaamt.

Na een studietijd in Zwitserland, waar ze trouwde het Menno graaf van Limburg Stirum, vertrok het kersverse echtpaar naar Argentinië, waar ze een estancia kochten met vele hectaren grond. Menno was de geleerde ingenieur en Jantje, zoals ze door het leven ging, werd manager van het grote boerenbedrijf en zorgde zelf ook voor de vele koeien van het ras Aberdeen Angus. Daarnaast verbouwde ze tarwe, soja en mais. Maar het weer was niet altijd gunstig voor deze teelten. Niet iedere oogst slaagde daardoor. De estancia was ver van de bewoonde wereld en soms zaten ze daar afgezonderd omdat de lemige wegen overstroomd werden door de nabijgelegen rivier. Andere jaren kon je weer geen hand voor ogen zien door de stofstormen. Het zat dus niet altijd mee, want in 1994 haar stierf haar geliefde Menno. Hij werd begraven in het familiegraf te Vorden.

Aan het eind van haar leven heeft ze te kennen gegeven dat ze bij hem in het familiegraf begraven wilde worden. En dat is gebeurd op maandag 8 juli 2024.
Het geloof is voor haar tot het eind van haar leven erg belangrijk geweest. Daarin vond ze de kracht om in moeilijke tijden niet op te geven en steeds weer door te gaan: “Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed.”

Wij willen de mensen die bijgedragen hebben aan het afscheid van Jantje, heel hartelijk dank zeggen. Alles in en rond de Sint Theresiakerk was prachtig verzorgd. Velen hielpen bij de voorbereiding en de uitvoering, en dit gebeurde met respect, vriendelijkheid en behulpzaamheid. Een bijzonder woord van dank willen we daarbij uitspreken aan de mensen verbonden aan de kerk, de uitvaartverzorgers, de voorganger, de zangeres/hoboïste en de pianist.

Annechien Laporte-Strijdhorst en Gonda Laporte