Schriftlezingen: Numeri 6:22-27 en Galaten 4:4-7 en Lucas 2:16-21
Schriftlezingen: Matheus 2:1-12 en Jesaja 60:1-6

Beste in quarantaine gezette, op anderhalve meter afstand levende, met mondkapje lopende, niet op visite gaande of meer dan vierkoppige groep uitnodigende, en goed ventilerende, laten we hopen dat de coronamaatregelen niet uitlopen op een coronahouding.
Door de lockdown zijn er alleen maar digitale uitzendingen, geen vieringen met en door parochianen. Mooi dat deze techniek er is, maar ’t is ’t niet. Het tweede deel van een viering, de gezamenlijke koffie en leut, schiet erbij in. De kern wordt gelivestreamed, gelukkig, en veel dank voor alle inzet die dat vraagt, maar ’t blijft half werk. We gaan nu ook niet de lezingen van deze dagen op de voet volgen. Ik wil graag kijken naar onze gewoonte elkaar rond de jaarwisseling “de beste wensen”, “zalig nieuwjaar” en “veel heil en zegen”  te wensen. Ik hoop dat je daar iets mee kunt.

Bij het uitgaan van het jaar 2021

Oude Jaarsavond.
Dag trouw, gelukkig jaar,
we hielden van elkaar.
Ik weet niet goed wat ik,
zo zonder jou, beginnen moet.”
(K.L.Poll )

Vrouw/Moeder Maria “bewaart” in haar hart.
Dat tekent haar ten voeten uit: ze ‘bewaart’ in haar hart: zie Lucas 2:19 en 2:51, en zie ook Jacob/Israël in Genesis 37:11. Zij bewaart kostbare woorden die niet meteen hun hele geheim prijsgeven, die later in een ander licht gezien/verstaan kunnen worden en veelzeggend blijken. Zo is zij de ‘goede grond’ waarin de woorden kunnen gedijen (zie: Lucas 8:15). Is een schrijn, een beeld van/voor de kerken die ons nog allerlei te zeggen heeft. Leerlingen, volgelingen van Jezus: is ‘bewaren in je hart’ hier de vrouwelijke manier van?

MARIA
In verwachting van nieuw leven
zwanger van hoop voor de wereld
voldragen geloof in de toekomst

Jij droeg Hem, maar Hij droeg jou vast op handen
Hij, met ontferming bewogen

Van Hem verlost kon je Hem niet loslaten
in de tempel niet, en nooit
Je wilde zijn enige moeder zijn…
want jíj droeg Hem in je schoot, jíj alleen!

Je droeg Hem weg, de wereld omgekeerd
weer loslaten, maar niet verlost
en toch werd wéér geboren… een nieuw begin
zo ver weg, zo dichtbij…..

Zalig Nieuwjaar.
Meir Shalev, Mijn Jeruzalem, Amsterdam 1998, vertelt hoe zijn vader elke dag naar de oude stad Jeruzalem ging, en telkens zeer aangedaan was. Toen hij steeds minder ging vroeg hij waarom, en vader antwoordde dat er in de Oude Stad te veel ‘toeristen en vromen’ waren, en dat hij het verlangen en de hoop miste.
Prachtig! Geen verlangen/hoop! De stad ademde voor hem geen verlangen naar ‘vrede’ (salem), naar de glans van Gods gelaat, naar Gods genade meer uit.Verlangen dat God je aanziet en vrede schenkt, zoals de zegen uit Numeri 6 dat verwoordt. De stad ademde voor zijn vader alleen maar bezienswaardigheden, zelfbehoud en terrasjes uit.
De zegen houdt in dat Gods Naam ( zie ook Deuteronomium 10:8 en 21:5) en daarmee Gods scheppings- en voltooiingsproject over de Israëlieten gelegd wordt als een belofte en roeping, als een verlangen. Gods naam herinnert de mens aan zijn plaats binnen Gods schepping en Gods beloften. Herinnert hem aan zijn ‘beeld en gelijkenis Gods’ zijn. De zegen verbindt hem met het beste van God en Gods schepping, en geeft aan ‘de beste wensen’ een groot verlangen mee. Zo zijn onze wensen op oud Jaar: “Zalig nieuw Jaar, de beste wensen, veel heil en zegen, enz…” niet loze woorden, niet bla bla bla. Ze spreken een verlangen in de ander aan, dragen een verlangen op haar/hem over.
Erben Wennemars zei ooit dat hij bij sommige sporters zo’n enorme wil, drang, verlangen om te winnen zag. Daar leven ze voor en van: verlangen. Als dat verlangen er niet meer is, wordt het plichtmatig, wordt ‘t een last, en lusteloos.
Een kerk ademt verlangen uit, althans dat hopen we, zoeken we, zouden we er graag vinden. Soms is er alleen gewoonte, of ‘zo hebben we het altijd gedaan’, of liturgische, dogmatische regels. Als het verlangen gedood wordt, houd je weinig ‘leven’ over.
Verlangen verlengt je. De tekenaar Mazereeuw tekent een verliefde troubadour die zijn geliefde toezingt. Hij staat beneden op de grond, zij staat op het balkon van de vijfde verdieping. In zijn verLANGen verLENGt hij zich naar haar toe, zodat hij haar op ooghoogte kan toezingen.
Verlangen verlengt je.

De priesterzegen uit Numeri 6: Mozes of de priesters zegenen niet. Dat doet de Heer. De priesters spreken het uit maar de Heer zegent! De woorden zijn één groot verlangen/hoop. “De glans van zijn gelaat over u spreiden” – “glans”! Iemand stralend, bewonderend aankijken. Bevestigend: goed zo! Mooi zo! “Moge de Heer zijn gelaat naar u keren” – niet de rug toekeren, met de nek aankijken, maar iemand zien staan, erbij nodigen. Wie kent nog de driehoek met het Alziende oog: God ziet alles!? Dat kan als dreiging gevoeld worden: je kunt niks voor hem verborgen houden. God ziet alles! Maar kan ook als bevestigend, leven- en zegengevende, goedkeurende blik ervaren worden. Als je het zo verstaat ga je huppelend ‘t nieuwe jaar in. Zoals een kind opbloeit onder goedkeurende , bemoedigende blik van moeder.
Een meisje schreef in het Marienburgbulletin: “Als je me lief en zacht aanraakt, me aankijkt en toelacht, als je naar me wilt luisteren en me laat uitpraten, dan zal ik groot worden, heel groot”.
R. Tagore schreef: “Ik zei haar: ‘Wat ben je toch een slecht mens’, en ze werd nog slechter. Ik zei haar: ‘Wat doe je je best om een goed mens te worden’ en ze weende. Hoe verhouden zich zegenen en verlangen?

En verder……..
Op 2 januari gedenken we “Driekoningen” beter: de Openbaring van de Heer. De “Wijzen uit het Oosten”, zijn Koningen geworden. Jammer denk ik, er bestaan ook niet-wijze Koningen.

De Jesajalezing
M. Walser herinnert zich dat vroeger een postbode net zo blij was dat je een brief kreeg van een kind overzee, als de ontvanger. Wij zijn ontvangers en tegelijk ook bezorgers van de blijde boodschap. Die dubbele vreugde lijkt me de vreugde van een missionaire kerk.
Raam in de lucht:
Vandaag kreeg ik je brief.
Ik heb hem niet geopend.
Ik heb hem op mijn bed gelegd.
Stilte, achter mijn raam
in de lucht een vliegtuigje, hier
in de kamer steeds meer
schaduw – ik wil deze dag terug,
mijzelf bewaren, meisje met brief.
Daarom open ik je brief niet.
(Esther Jansma)

Aan het eind van de pauselijke Exhortatie: Ecclesia in Europa, staat een indrukwekkend gebed tot Maria, dat voor de nieuwjaarsdag een breed perspectief meegeeft.

Allen een Zalig Nieuw Jaar 2022

Henk Bloem, pastor