Schriftlezingen: Hand. 1.14-15 en 2.22-28; Joh. 20.19-23

En nu verder….
Jezus GAF de geest en sterft (Joh. 19.30). Bij de doop kwam de Geest over hem, zijn levensgeest, die geeft hij nu door. Handelingen 2, -Pinksterdag- beschrijft dit doorgeven, waarbij het Oude testament (Numeri 11.16 vv) als model meegespeeld kan hebben.

Handelingen 2 vertelt van vurige tongen, ‘tongen’ = spreken en ‘vurig’ = bezield. Die ‘tongen’ komen op ieder afzonderlijk neer en allen raken vol van de Geest. Ieder een vonk, en allen samen de heilige Geest. Niet voor eentje alleen, bijv. voor haantje de voorste Petrus of voor een kleine kerngroep, maar voor allen, collectief. En daar zijn ook vrouwen bij (Hand. 1.14-15). (Onze huidige Paus doet dat exemplarisch: hij wil niet alleen beslissen; een besluit moet door allen gedragen worden. Denk aan celibaat in Amazone gebied – de paus gaat niet zeggen hoe ‘t moet.) Binnen het geheel van de kerk – daarin herken je Gods Geest – kan de eigen plaatselijke synode nieuwe wegen zoeken.

Een prachtig voorbeeld is Handelingen 15: het allereerste concilie. Dat wordt in vers 28 besloten met de vrome zin: “De heilige Geest en wij hebben besloten…”. Ja, ja, denk je dan: een dooddoener. Maar eeuwenlang was het zo in onze kerk. De leus was: ‘Roma locuta, causa finita’ = Rome spreekt en de zaak is beslist. Daar had je je bij neer te leggen…
Maar ‘in het begin’, was men niet zo van ‘je erbij neerleggen’. In vers 22 nemen 1) de apostelen, 2) de oudsten en 3) heel de gemeente samen een besluit! Volgens vers 23 besluiten ze ‘eenstemmig’. En dán mag je met een gerust hart zeggen: “de heilige Geest en wij hebben besloten”. Want, dan komt de H.Geest niet uit de lucht vallen. Allen van hoog tot laag, zijn gehoord en besluiten eenstemmig … de Geest maakt hen een van Geest… Of, zoals we zingen: “Maakt één wat is verdeeld”.

De Evangelielezing (Johannes 20.19-23) vertelt hoe de verrezen Heer “in hun midden” komt. Dat is geen plaatsbepaling maar zegt dat heel hun leven om hem draait, dat hij ‘t middelpunt van hun doen en laten is. Hij is de weg, de waarheid en het leven. En dan “ademt Jezus over hen: Ontvangt de heilige Geest”, vertaalt de Willibrord. Maar je kunt beter Genesis 2.2 laten meeklinken waar God de mens boetseert en “blies hem de levensadem in de neus, zo werd de mens een levend wezen”. En nu doet Jezus de schepping als het ware over en blaast hen de heilige Geest in. Net als in Genesis 2.2 staat hier: ‘Inblazen’. De Verrezene maakt nieuwe mensen van hen. (hb)

Het bestaat
het bestaat, de kracht die de Geest van God geeft.
Het bestaat, het nieuwe leven door de Geest van God.
Het bestaat, Pinksteren:
je openstellen,
bevrijd worden, nieuw worden.
Doorvertellen, enthousiast maken. (NB. Komt van Grieks: en theos = in God zijn!)
Vernieuwen, veranderen.
Allemaal eensgezind bij elkaar. Als broer en zus.
Allemaal gelukkig. Allemaal één Geest.
Eén gemeenschap, één gemeente,
één kerk in de wereld.

Het bestaat, de nieuwe adem. Moed.
De ander verdragen. Jezelf verdragen.
De ander accepteren. Jezelf accepteren.
Geen haat, geen ruzie, geen oorlog.
Het bestaat, vrede
voor mensen ver weg en voor mensen dichtbij.
Er zijn mensen die elkaar begrijpen ,
die bij elkaar horen, met elkaar, voor elkaar,
die één taal hebben, de taal van de liefde.
(Dietrich Steinwede)

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier