Het zal in alle vroegte zijn als toen. De ochtend mist trekt op. De mistige herfstochtend gaf de scheppingswandeling dit jaar een extra dimensie. De bomen verdwenen in de verte, in een soort niemandsland. De stilte steeg als het ware op vanuit de hei. Met een groepje van vijf mensen hebben we ons gelaafd aan die stilte, en de omgeving op ons laten inwerken. We begonnen de wandeling met het lezen van het gebed voor de Aarde, dat achterin de encycliek Laudato si’ staat. Ieder ging met een regel die hem of haar raakte de wandeling in: ‘God van de armen’, ‘teder omarmt u alles wat bestaat’ ‘genees ons’, ‘raak de harten aan van hen die enkel winst zoeken’. Tijdens het wandelen in stilte kan zo’n zin in je gaan resoneren. Wat doet die zin met jou? Kun je er iets mee? Hoe werkt de omgeving daarin mee? ‘Teder omarmt u alles wat bestaat’, dus ook alle spinnen, denk je dan bij het zien van al die spinnenwebben. Dus ook de pissebed die wegkruipt in een holletje in de oude boomstam, waar je even op was gaan zitten. In het nagesprek bleek dat meerdere van ons zich hiervan steeds bewuster werden, en daardoor vliegen en muggen niet meer zomaar doodslaan ook al zijn ze irritant. Het was een mooie ochtend waarop de zon langzaam doorbrak.
Marjolein Tiemens-Hulscher
