Johan Goud schrijft in het laatste nummer van Speling (2024-1) ‘De aarde bewonen’, het vraagt om te beginnen van ons dat we eindelijk op aarde landen. Hoever je daarvan nog af staat, dringt tot je door als een onaanzienlijk bloemetje langs het pad waar je loopt, je plotseling opvalt.’ Paus Franciscus nodigt ons in Laudato si’ dan ook uit om de natuur met verwondering tegemoet te treden.
Met Pinksteren begon de Laudato si’ week en het was ook de week van de biodiversiteit. Redenen genoeg om een verwonderwandeling te organiseren. Op tweede Pinksterdag hebben we de wonderen van landgoed Noordhout ontdekt. Die vonden we in het detail.
Bina en Maria uit Zeist vertellen: ‘We krijgen ons eigen loepje uitgedeeld, wat een verwondering; onopvallende bloemetjes, onkruid en blaadjes transformeren tot prachtige kunstwerkjes, de schepping is zo rijk en verfijnd. We hebben gekeken, gevoeld, geroken en zelfs geproefd!’
“Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe wonderlijk de schepping is.”
‘Onze gids Marjolein maakte indruk met haar kennis en we hebben veel ontdekt. We zijn helemaal ontspannen en kijken al uit naar een volgende wandeling.’
Ik hoop dat mensen door de verwonderwandelingen met ‘andere ogen’ naar de natuur gaan kijken. Om te beseffen dat elk schepsel er toe doet. En dat dit helpt om de verbondenheid met de natuur weer te ervaren. Door de technologische ontwikkelingen is er veel tussen de mens en de natuur in komen te staan en zijn we het besef van verbondenheid kwijtgeraakt. Maar we zijn deel van de natuur. Alles wat we doen heeft invloed op het hele ecosysteem aarde. Paus Franciscus heeft volgens mij helemaal gelijk als hij zegt dat als we de natuur met verwondering tegemoet treden en ons innerlijk verbonden voelen met alles wat bestaat we dan beter voor de aarde en de armen zullen zorgen. Wat ik probeer is mensen die verwondering te laten ervaren.
24 mei 2024
Marjolein Tiemens-Hulscher