Schriftlezingen: Exodus 34.4b-6,8-9 en Johannes 3.16-18

Je hebt Pasen-Hemelvaart-Pinksteren, oftewel Vader (die opwekt), Jezus (die opstijgt) en H. Geest (die neerdaalt). Zo is het kringetje rond. Wij leven onder Gods Geest. We hebben er twee woorden voor om twee aspecten te benadrukken: ‘Drie-eenheid’, want we geloven dat er één God is (monotheïsme – net als bv. Bij de Moslims) en Drie-vuldigheid want we geloven dat in die eenheid reliëf zit. De eenheid gaat dus niet ten koste van diversiteit en omgekeerd. Vader, is oorsprong, bron van alle leven. Zoon, is mens, één van ons, Gods Geest, is in ons in actie, werkzaam… Ieder eigen, divers – en tegelijk één – daar zit geen lucht tussen!
Wat een hoop, en visie in een wereld die zo verdeeld, verscheurd, in diversiteit van naties, rassen, talen uiteenvalt, zoveel ‘ikke’ s – waarbij vaak de één tegenover de ander staat: Eén!
Wat een hoop, en visie in een wereld die de bekoring heeft tot uniformiteit, tot éénheidsworst – één munt, één taal, één religie, één kerk, niet opvallen …, al vanaf de toren van Babel.
Ik geloof in heilige Drieëenheid – heilige Drievuldigheid.

In de paar woorden van Exodus 34 horen we hoe God zelf zich manifesteert als – ik citeer: “JHWH, de Heer is een barmhartige en genadige God, geduldig , groot in liefde en trouw, die goedheid bewijst…”.
Soortgelijke credo’s lezen we vaker in het zgn. Oude Testament. Dat klinkt heel anders dan dat het Oude Testament weggezet wordt als ‘vol met oorlogen en wreedheid’, en dat wijzelf van jongs af aan veelal een eenzijdig Godsbegrip van een vreeswekkende, genadeloze, straffende God (spreekwoord!) hebben meegekregen; denk aan dat oog in de driehoek-die alles zag, ook al kroop je onder de tafel. Mozes’ reactie: “Och Heer, wees zo goed… en trek met ons mee.” Laten voelen hoe hij niet in een angstaanjagende, maar juist in een God die met ons meetrekt, met ons mee oploopt, gelooft. In lijn met het Oude brengt ook het Nieuwe Testament veelvuldig Gods lankmoedigheid, (k = lang!), geduld, zijn ‘deur blijft altijd open’ ter sprake. Misschien kwam een strenge, oordelende God pedagogisch goed uit, maar Paus Franciscus heeft met het jaar van Gods barmhartigheid een heel ander beeld naar voren gehaald.

De evangelist Johannes schrijft: ‘zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn eigen Zoon heeft gegeven’. Hij spreekt van ‘liefde’, niet van ‘angst’. En schrijft dat deze Zoon niet komt om te ver-oordelen (door ‘ver’ is het negatief), maar om te redden. Dat is andere koek dan angst, God als muggenzifter, controleur om bang voor te zijn.

Dietrich Bonhoeffer, in ‘Een woord voor elke dag’:
God houdt van de mens. God
houdt van de wereld. Niet van een
ideale mens, maar van de mens zoals
hij is, niet van een ideale wereld,
maar van de werkelijke wereld.
Zijn mooie lezingen voor een Drie één-vuldigheids-zondag. Lezingen die ons op weg zetten.

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier