Ton van Leur H. Catharinakerk Woudenberg
Actualiteit:
Onlangs las ik een verhaal in een kwartaaluitgave van het blad Klooster! Nr.23 (Afgelopen zomer) van uitgeverij Adveniat. In dat blad wordt het evangelie, zoals dat wordt beleefd door contemplatieve en actieve kloosterlingen toegankelijk gemaakt voor het grote publiek om zo kerk en samenleving te inspireren. Het thema in die kwartaaluitgave ging over bronnen (verhalen over ontspringen en ontsluiten). Het verhaal “Je kunt de natuur ruiken, horen, zien, voelen en nog proeven ook!” van Reinier van den Berg (meteoroloog en klimaatdeskundige) trok mijn aandacht. Waarom? Om zijn eenvoud! “Het bruist van leven, van de diversiteit, in de bodem, in het water, in de lucht. Deze planeet is echt een parel in het heelal. Iedere dag heeft zo zijn knipoogjes en lichtpuntjes. Ik zou hopen dat we daar als mensen meer naar kijken en bij stil blijven staan”, aldus Van den Berg. Als weerman brengt hij soms zware boodschappen. Iedereen weet dat de diagnose uiterst somber is, want het gaat slecht met de natuur, gletsjers en ijskappen. Maar die sombere boodschap moet wel in balans worden gebracht, want er is een handelingsperspectief. Voor hem is de boodschap: leven in een wereld waarin het gaat over rechtvaardigheid en liefde, die voorgeleefd en voorgezegd is door God de schepper. “ Aandacht voor duurzaamheid betekent ook dat je oog hebt voor rechtvaardigheid, zodat er voor de toekomst ook wat over is. We hoeven niet toe te zien hoe het fout gaat, maar we worden opgeroepen er iets mee te doen!” Van den Berg wil daarom iedereen meegeven om te blijven genieten van de kleine dingen en je zintuigen in de natuur te blijven gebruiken, want als je genietend in het leven kunt staan, als je bij tegenwind toch die knipoogjes ziet, dan kom je ook beter door periodes van tegenwind en donkerte heen. We mogen genieten van de aarde, en vanuit het genieten er zorg voor dragen, aldus Reinier van den Berg.
Ik dacht bij het lezen van dit verhaal: deze boodschap blijft actueel, elke dag opnieuw.
Uit de encycliek van paus Franciscus “Laudato Si’
In vrijheid en bewust beleefde soberheid werkt bevrijdend. Het is geen minder leven, het is geen lage intensiteit, maar totaal het tegengestelde. Zij die van ieder ogenblik meer genieten en dit beter beleven, zijn degenen die ophouden hier en daar iets op te pikken en daarbij altijd zoeken wat zij niet hebben, en ervaren wat het betekent iedere persoon en ieder ding te waarderen, leren vertrouwd te raken met de eenvoudigste werkelijkheden en er weten van te genieten. Op deze wijze slagen zij erin onvoldane behoeften te beperken en verminderen vermoeidheid en ongerustheid. Men kan weinig nodig hebben en intens leven, vooral wanneer men in staat is ruimte te laten voor andere genoegens en voldoening vindt in broederlijke ontmoetingen, dienstbaarheid, in het ten volle benutten van eigen charisma, in de muziek en de kunst, in het contact met de natuur, in het gebed […] (LS nr. 223)
Voorbede
Bidden wij voor mensen die zich somber voelen door de klimaatcrisis en bezorgd zijn om de toekomst. Dat zij gesteund door anderen leren genieten van de vele kleine en mooie dingen die de natuur ons elke dag opnieuw biedt.