In de blogs van de week betrekt pastor Henk Bloem de lezingen van dit weekeinde op de zojuist afgesloten synode. Hoe kijken we naar het begrip ‘grootheid’? Wie is groot, en is de duiding van dat begrip aan verandering onderhevig?
* ”Zonder gebed geen synode” paus Franciscus.
In het tijdschrift: Christ in der Gegenwart, staat de paus te bidden voor een prachtige sculptuur van vluchtelingen. Allemaal in een boot gepropt. En boven hun hoofden de vleugels van een vogel. Prachtig toch dat deze paus zulke betekenisvolle tekens onder onze aandacht brengt: Vluchtelingen op de 1e plaats. Wie is er nou ‘groots’ dat zij de eerste plaats krijgen. Zijn zij: ‘groot’? Of zijn het weg-gooi-mensen? Die nergens welkom zijn? Ook niet waar gezongen wordt: “De eersten zijn de laatsten, wie na komt gaat voorop……?”.
* Het commentaar bij de Bijbelteksten eindigde met ““Christus en zijn grootheid”.
Dat deed me denken aan de Synode in Rome. Die heeft, krijgt, ook met ‘grootheid’ binnen de kerk van doen. Eeuwenlang was ‘grootheid’ gereserveerd voor ‘de heilige katholieke kerk’, voor het mannelijke deel van de gelovigen, voor het bestuur, de kerkmeesters, de gewijden, het priesterkoor. Of dit billijk en heilzaam is, zal een van de grote vragen voor de synode zijn. Dat het anders kan en ook moet, is, denk ik, duidelijk. Er zijn geen theologische redenen om de wijding uitsluitend voor mannen toegankelijk te maken. Het patriarchaal denken in de oudheid, dat de man als de mens bij uitstek zag, lijkt hier aan de wortel te liggen. Maar er zijn geen theologische argumenten, -het heeft alleen sociale wortels.
zie o.a. Christ in der Gegenwart 43 jaargang, 2023:
Uit CiG 24/2022 “Doch solange unsere Gottesdienste eher eine Audienz am Kaiserhof als einer liebvollen Zwiesprache mit dem Vatergott Jesu gleichen, werden sie die Herzen der Menschen kaum berūhren”
Het ‘Hoe anders’ zal niet eenvoudig zijn. Niet alleen omdat hier ‘zoveel hoofden, zoveel zinnen’ geldt, maar omdat ook het ‘luisteren naar elkaar’, naar ‘de heilige Geest’, de Wijsheid aan de ronde tafel, meespreekt. ‘Op hoop van zegen’ zeg ik. Het zou van grootheid getuigen als we hier nieuwe wegen zouden vinden.
* Zangles
Ik zong dat liedje al te lang,
Het liedje van zo braaf, zo bang,
Zo in de maat, zo afgestemd
Zo aangepast en zo geremd.
Toen zei de meester: ”Stop.
zing nu jezelf” en ik hield op en
keerde tot mijzelf in. En zin voor zin
welde uit vreemde, diepe bron.
Een lied waarvan ik leven kon.
(H.Stufkens)
* De Engelse schrijver A. Huxley verwoorde: “Het goede is dat wat voor eenheid zorgt. Het kwade is datgene wat voor afgescheidenheid zorgt.“
en H. van Mierlo: “ Beschaving is rekening houden met het feit dat de ander bestaat.”
* De traditie waarvoor alles in Nederland moet wijken, heet niet Sinterklaas, Kerstmis, Oud en Nieuw -die traditie heet: geld verdienen.
En in ‘Christ in der Gegenwart’, lees ik: De kerk is één van de laatste instituten die iets tegenover de drang naar geld stelt: De betekenis van de ziel, de waarde van het leven. (Jon Fosse)
* De zegen:
Zegen ons met medemensen die weten wat vrede is
Een plek onder de zon voor iedereen
Vrijheid die ruimte maakt voor de ander
Help ons om zulke mensen te zijn.
(zegenbede uit het Coventryberaad)
* Degenen die geloven, en zij die tot het Jodendom behoren,
en de christenen en de Sabieẽrs,
ieder die gelooft in God
en in de laatste dag
en wie goede werken doet,
voor hen ligt hun beloning bij hun Heer.
Zij hoeven niet bang te zijn
en zij zullen niet treuren.
(soera 2:62)
Uit: Navid Kermani Een stap dichterbij komen, Cossee 20.
* Toen paus Franciscus naar zijn roots kwam in Rio de Janeiro, voor de wereld- jongeren- dagen, verraste hij iedereen door tegen de jongeren een Argentijnse uitdrukking te bezigen die zoiets moet betekenen als: ”Woel de boel maar eens flink om”.
Er is jammer genoeg geen eenduidige vertaling van deze Argentijnse uitdrukking. We weten wel dat het in ieder geval niet: “Stil zitten en voor je kijken” kan zijn.
Henk Bloem, pastor