De blogs van deze week bestaan uit 7 gedichten en overwegingen die gaan over weggaan en wat dat met je kan doen.
BIJ “WEG-GAAN”
“Weggaan is iets anders
Dan het huis uitsluipen
Zacht de deur dichttrekken
Achter je bestaan en niet
Terugkeren. Je blijft
Iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
Een soort van blijven. Niemand
Wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
Want je gaat niet weg.”
R. Kopland
Evangelie in de dop.
Al reizend ervaart
men het leven vreemder;
overal anders
en overal eender.
J. v. Sleeuwen
Hij ging zijns weegs
Jezus ging weg uit Nazareth en liet daarmee een heel verwachtingspatroon, een ‘uitverkoren volk gevoel’ achter zich.
Hij wist, variërend op de spreuk van Loesje wél waar hij heen wilde:
Loesje: “Als je nergens heen wilt, kom je altijd aan.”
Stopwoord
Ik vraag niet het einde van de weg te zien
maar wat licht op de plaats
waar ik de volgende stap moet zetten.
John Henri Newman
Mensen van de weg
Een weg moet je steeds met je benen
gaande houden of je bent nergens meer
zoals een kopbal met je hoofd zo. Dat hij niet valt.
In de ochtendkrant Trouw (19-12-ʼ18) lees ik:
Christenen beginnen voorzichtig aan
weer te beseffen
dat ze iets geloven, iets leven,
dat werkelijk goed nieuws is voor deze wereld.
Kun je dat zo horen dat christenen gaan beseffen
dat geloven van doen heeft
met onze wereld, met onze samenleving,
met concrete stappen, je benen dus,
dat geloven niet alleen slaat op
iets aannemen, een ideeën wereld
boven je wenkbrauwen.
Gaan waar geen wegen gaan
“Ga heen” sprak God
tot Abraham. Dat ontzaglijke lot
greep me als jongen wel aan,
dat iedereen “blijf, blijf”
zou zeggen, en dat ik dan zou gaan,
op weg naar de hoofdletters van het Leven.
Alleen vergat je mij daar als Abraham
honderd vijftig jaar voor te geven.
Maar goed, zeg maar waarheen. Reisleider.
Leen me eindelijk je kaart eens,
en wijs maar met je vinger, wijs me de plek
en teken er met je pen een kringetje omheen.
Paul Goodman
Henk Bloem, pastor
Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier