Innerlijke rust

Als ik aan vakantie denk, denk ik vooral aan fietsen en kamperen. Dit jaar hebben we veel wild gekampeerd in Zweden. We hebben op de mooiste plekjes gestaan, al waren ze niet altijd even makkelijk te vinden. Het is zo bijzonder om ergens met je tentje en hangmat te staan en dat dat plekje dan voor een paar uur helemaal ‘van jou’ is, of van ons drieën. Wat een luxe, wat een vrijheid.

’s Ochtends werd ik vaak vroeg wakker. De zon kwam al om een uur of 5 op. Soms liep ik dan naar een mooi plekje om gewoon stil te zitten. Dit waren bijzonder fijne uurtjes. Alleen, met het water, de lucht, de zon, de bloemen, insecten en vogels. De weldadige stilte die de omgeving uitstraalde kwam dan bij me binnen en gaven me innerlijke rust. Als vanzelf gaan mijn gedachten dan naar onze Schepper en word ik overspoeld door ontzag, verwondering en dankbaarheid en voel ik me een gezegend mens. Dat ik hier mag zijn, dat ik dit mag ervaren. Dit is pure rijkdom. Dit is waar ik gelukkig van word. Daar zitten en de omgeving in je opnemen is voor mij een vorm van bidden. Maar als je er woorden aan wilt geven:

God, vader en moeder van al wat bestaat,
Schepper van alle schepselen,
U heeft ons naar uw beeld geschapen
en ons een plek gegeven te midden van
al die andere broeders en zusters.
Wij vragen U dat wij ons steeds verder openen
voor de rijkdom en de schoonheid van uw schepping
en haar naar vermogen tot haar recht laten komen,
als uitdrukking van uw liefde.
Door Christus, onze Heer. Amen.