Aangeraakt worden is een eerste levensbehoefte. Wie durft er nog aan te raken? Wie laat zich nog aanraken? Zou Jezus zich iets gelegen laten liggen aan de maatregel om afstand te houden?

Jezus pakt hem bij de hand
Aanraken kan stomtoevallig, per ongeluk, zijn. Maar iemand willens en wetens aanraken is contact maken, de ander erbij betrekken. We horen bij elkaar, laten elkaar niet los
Waarom moet de leproos eerst rein verklaard worden? Als iemand met een handicap leeft, waarom zou die eerst door God ‘gerepareerd’, gezond gemaakt, moeten worden? Zijn ze pas goed als ze ‘genezen’ zijn? Zijn ze niet goed voor God zoals ze zijn? Wat willen de ontmoetingen van Jezus met blinden, doven, lammen ons zeggen? Het gaat steeds over genezing, over ‘beter’ worden. Bij een blinde vragen zijn leerlingen: Wie heeft er gezondigd, deze mens of zijn ouders (Johannes 9:1vv)? We zoeken een zondebok. En dan – en dat lijkt me revolutionair – zegt Jezus: Hijzelf niet en zijn ouders niet. Revolutionair zeker voor zijn leerlingen, de christenen. Die denken (zeggen ze niet): zou moeder te veel gerookt hebben, of gedronken of drugs gebruikt hebben? Wat een vragen duiken hier op.

Onaanraakbaren
Als ik vrijkom ga ik iemand vragen mij aan te raken.
Heel voorzichtig graag en langzaam.
Raak me aan, ik wil weer leren hoe het leven voelt.
Ik ben zeven jaar door niemand aangeraakt,
zeven jaar lang zonder aanraking en
ik weet nu wat ‘onaanraakbare’ betekent.

Niet totaal zonder aanraking.
Ik kan de dingen tellen die ik voelde:
Vuisten, felle woeste vuisten, beukend
tot ik gillend riep laat me gaan.
En handen, onverschillige, fouillerende handen
– armen hoog, schoenen uit, benen wijd -.

Ik wil geen vuisten en handen
ik wil weer aangeraakt worden en aanraken,
ik wil mij weer levend voelen.
Wanneer ik vrijkom wil ik zeggen: Hier ben ik
Raak me asjeblieft aan.
Naar: Hugh Lewin (Zuid Afrika) uit De dag dat je brief kwam, Amnesty International

On-verschil-lig
Onze kerk kende een ritus om moeders (alleen vrouwen!) na de bevalling weer in de kerkgemeenschap op te nemen. Voor velen voelde dat als een negatieve ritus bij seksualiteit/menstruatie. Misschien is het daarom wel verdwenen. Was het zo ook bedoeld? Bij verkoop van kerken maakt de herbestemming wel uit. Kerken bewaarden ‘het heilige’. Daarom is het niet onVERSCHILLig, niet: Het maakt niet uit wat er dan inkomt. Dit lijkt op de reclame ‘Welcome tot the unlimited’, wat ook uitstraalt: Weg met alle beperkingen. Terecht?
We kunnen mensen links laten liggen. Dat kan ook een land doen, alsof die anderen er niet toe doen, zoals bij de Rohingas. Uitsluiting, isoleren, is als negeren. En dan volgt: Maar als je wilt kun je me reinigen.

H. Meiniger, lid van de zorggroep in ‘s Heeren Loo schrijft: “De ernstige bedreigingen voor toekomstig levensgeluk zijn vooral te vinden in het web van menselijke relaties. Niet de ziekte of handicap maar het probleem ligt in een samenleving – zie bijvoorbeeld het isolement tijdens de coronacrisis – die mensen met een handicap voortdurend toefluistert dat ze eigenlijk zó toch niet geboren hadden moeten worden.”

Priester-advocaat Y. Lourdunathan uit India op bezoek bij Missio, zegt: “Missio is de eerste organisatie die me met allerlei mensen in contact heeft gebracht. Ik mocht me thuis voelen; voor een dalit heel bijzonder. Want in onze samenleving worden we stelselmatig afgewezen. Hier wilden de mensen me aanraken. Een unieke ervaring voor een dalit.”
Als we lezen over ‘aanraken’ terwijl de coronacrisis van ons vraagt afstand te houden en een maskertje tussen ons en de ander te dragen. Wat doet dat met ons mens-zijn? Of maakt het niet uit?

Milieu
Van meerdere kanten wordt gewaarschuwd dat ’t niet goed gaat met ons klimaat. Dat klinkt lekker neutraal: Het gaat niet goed…Of moet je zeggen: Wij doen het niet goed?
Sommigen zeggen dat we op een tikkende tijdbom leven. Door onze wijze van leven springen virussen steeds sneller over. Ik las een duiker: Ik duik veel en zie de natuur veranderen. Is dat negatief aanpraten wat je niet zo zwaar moet nemen?
Pas nadat de laatste boom is omgehakt
Pas nadat de laatste man is vergiftigd
Pas nadat de laatste vis is gevangen
Pas dan zul je erachter komen dat je geld niet kunt eten
(Cree-indianen).
De mens heeft het web des leven niet geweven
Hij is niet meer dan een draadje ervan
Alles wat hij het web aandoet, doet hij zichzelf aan.
(Opperhoofd Seattle “Hoe kun je de lucht bezitten?”).

F. Buechner Godric schrijft: “En laten ze maar eens zeggen wat het me kostte, om die regenachtige dag op de weg naar Dover een kus te geven aan die melaatse” De schrijver dacht ongetwijfeld aan Franciscus. Die omhelst de melaatse als een vriend. In zijn Geestelijk Testament schrijft hij: “En toen ik bij hem wegging was dat wat ik bitter vond voor mij omgeslagen in zoetheid naar ziel en lichaam.”
Bidden we
Een mens ben ik,
juist zoals jij
hunkerend naar liefde,
naar warme genegenheid,
raak me aan,
leg je hand
op mijn schouders
zodat ik voel dat ik mens ben
jouw zus
jouw broer, Amen.

Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezing van komende zondag: lees hier.