Enkele notities ter overdenking van de lezingen van deze week. Jezelf ontplooien of verloochenen? En wat betekenen die twee uitersten voor je naaste?

La historia official
In de film La historia official over de vuile oorlog in Argentinië, de dwaze moeders, de vermisten, praat een zoon zijn collaboratie met de machthebbers goed, en verwijt zijn vader: “Jullie hebben nooit je kans gegrepen; ik doe dat wel. Ik wil niet arm zijn, ik wil iets bereiken.” De vader grijpt naar zijn hoofd en huilt geluidloos.

Trouw bericht dat het Afghaans personeel van de Nederlandse ambassade het gebouw de volgende morgen leeg aantrof. De Nederlanders waren ‘m gesmeerd zonder dat zij ’t wisten. Is dat niet hetzelfde als de priester en de leviet in het verhaal van de barmhartige Samaritaan die met afgewend hoofd gewoon doorlopen?

Jezelf verliezen (Marcus 8.35)
“Dat je je aan de aarde vastklampt
Dat je je hecht aan de grond
Met al je wortels, is je goed recht.
Het is jouw leven, jouw instinct
Jouw reden van bestaan.
Maar de mens, vergeef me,
Is toch wel iets anders dan een boom.
(Dom Helder Camara)

Je leven verliezen? Je weg cijferen?
Italianen zeggen “Cambia lavoro prima che lui cambi te”: Verander van werk voordat ‘t werk jou verandert.
Er is eenzijdige nadruk op zelfverloochening gelegd, in de lijn van het grafopschrift: ‘haar leven was dienen’. In onze kerk stond dienstbaar zijn vaak als ideaal aangeschreven! Och, och denk je dan. Er kan ook eenzijdige nadruk op zelfontplooiing gelegd worden, van altijd meer en hoger en beter. Daar geeft onze tijdsgeest voorbeelden van. Aan een jongen van 24 jaar werd gevraagd of hij graag heel oud zou willen worden. Hij antwoordde: “Nee, liever opbranden dan verroesten.”
Moeder Teresa cijferde zichzelf niet weg – ze doet wat voor haar waarde geeft aan het leven – ze is zichzelf.
L. Tolstoi: “Ik heb begrepen dat een mens niet leeft doordat hij zorg draagt voor zichzelf maar door de liefde”. Uit: Waardoor mensen leven,1881.
Andre Zegveld: “Je aan het leven vastklampen is zoiets als ‘t vasthouden van je adem. Als je dat te lang doet, loopt het niet goed met je af.”
Hans Andreus: “Ik heb altijd wel willen leven, maar wat is dat zonder de warmte van een hartslag in liefde of meer zelfs, wat is dat wanneer men zichzelf niet loslaat.”
Hans van Munster: “Maar dan niet het zelfverstaan van de hedendaagse mens tijdens zijn klimtocht omhoog…De mens, ook de hedendaagse, komt pas tot zichzelf in zijn afgang, wanneer hij alle textiel, zijn ridderuitrusting en stralende gezondheid heeft afgelegd.” Uit: De mystiek van Franciscus, blz. 172.
Maya Angelou (1928-2014) schreef: “Ik heb geleerd dat mensen zullen vergeten wat je zei, mensen zullen vergeten wat je deed, maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen.”

Henk Bloem, pastor

Meer verdieping in de lezingen van komende zondag: lees hier.