Schriftlezingen: Jesaja 50,4-7 en Lucas 22,14-23,56

Lucas schrijft niet over Palmtakken die ter verwelkoming van de boom worden gerukt, dat doet Markus. Lucas laat de spanning van Jezus’ komst voelen. Hij voert de spanning op, waardoor men gaat voelen: Nu komt het erop aan.
9,31 Toen de tijd naderde dat Hij werd weggenomen, koos Hij vastberaden Jeruzalem als reisdoel.
19,28 …hierna zette Jezus zijn reis naar Jeruzalem voort
19,37 …hij kwam steeds dichterbij de stad
19,41 …toen hij vlakbij gekomen was, de stad zag liggen
19,45 …hij ging de tempel binnen …stap voor stap. Spannend!
In het prille begin (2,49) zegt Jezus: “Wisten jullie niet dat ik bij mijn vader moest zijn?” En op het einde (23,46): ”Vader, in uw handen leg ik mijn geest.” De tempel is niet alleen “Huis van mijn vader”, maar ook brandpunt van het conflict met hogepriesters en Schriftgeleerden. Latere benamingen, Goede week- of Stille- of Lijdensweek, benadrukken elk een ander facet.

Jezus’ intocht op een ezel wordt twee keer verduidelijkt met “De Heer heeft het nodig”. Ja, hij heeft het NODIG om aanschouwelijk te maken dat hij geen Heerschap van macht en boven-allen-verheven is. De Heer zetelt (!) op een stom ezeltje. Zijn macht is van een andere orde dan paardenkracht. Maar wel nodig! Stel dat alle Bijbelse ezeltjes eens konden spreken! Als men Jezus als Koning, gezant Gods, vredevorst verwelkomt, mag dat niet van de Farizeeën, maar zelfs stenen kunnen ‘t niet tegenhouden. Jezus’ komst is wereldschokkend. Wij gaan op weg.

Eerste lezing: Jesaja (50,4-7)
Ik versta het de ontmoedigden moed in te spreken – goed om zó aan de lijdensweek en het lijdensverhaal te beginnen. De profeet achter Jesaja heeft als missie troost (40,21) en bemoediging (5,4) te brengen. Heel anders dan de profeet Jeremia, die maar jeremieert. God rust de profeet toe om een goede bemoedigende profeet te zijn. En hij verzet zich niet tegen Gods woord en niet tegen menselijke tegenstand. Hij ervaart daarin juist Gods nabijheid.

Tweede lezing: Het lijdensverhaal volgens Lucas (Lucas 22.14-39).
Lucas’ lijdensverhaal is geen verslag – dan zouden we het zo langzamerhand wel een keer weten. Het is een lijdensverhaal dat ons doet denken over ons eigen leven, onze keuzes, onze waarden. Zou ik net als Petrus (Simon) met grote mond zeggen: Ik verraad u nooit! Of net als Judas hem verraden met een kus, of net als de draaikont Pilatus, of…er komen een heleboel personen in het verhaal voor, daar zit jij vast wel tussen. En je ziet jezelf daar vast wel in terug. Luister naar het verhaal, en bedenk hoe jijzelf zou reageren, of…misschien zou moeten reageren. Zo leven we naar Pasen toe.

Lees je in
Lees, Lees je in. Lééf je in.
Verhalen die verhelderen,
je dragen, je voeden.
Licht, licht dat niet wijkt.
Een weg, een weg die je niet bedriegt.
Verhalen om mee te leven,
Hoe menselijk te leven.
Verhalen om mee te sterven,
hoe menselijk te sterven.
Onvergetelijk ontmoet je er je God
Ontmoet je er jezelf.
(Hans Bouma).

De enige manier om de wereld te begrijpen
Is door een verhaal te vertellen
De wetenschap brengt alleen
kennis van de werking der dingen
Verhalen brengen begrip
(Marcel Möring, In Babylon 85)

Henk Bloem, pastor

Voor blogs bij de lezingen van deze zondag: lees hier.